Voor zover ik kan beoordelen, heeft de oproep tot beëindiging van de blokkade van Gaza heel weinig aandacht gekregen in de Nederlandse media en in politiek Den Haag. In de verklaring die is ondertekend door een kleine groep ex-politici van naam en natuurlijk door de gebruikelijke aanzienlijke reeks van clubjes met een Palestijnse signatuur of met een eenzijdige en versimpelde Palestijnse sympathie, wordt eenvoudigweg gesteld dat de blokkade van Gaza moet worden opgeheven omdat de bevolking daar ernstig onder lijdt. Nederland zou zich moeten inspannen voor de opheffing van de blokkade, vooral in Europees verband. Anders hebben dit soort oproepen geen enkele zin!
Uiteraard ligt de oorzaak van deze blokkade, volgens deze activisten, alleen bij Israël, want in de verklaring wordt het land als enige verantwoordelijke voor de blokkade genoemd. De verklaring wordt overigens totaal niet genuanceerd vanwege de dagelijkse, grote stroom goederen die vanuit Israël Gaza bereikt. Uiteraard ook geen woord over de gecompliceerde omstandigheden in en rond Gaza. Lezers let vooral op, want binnen korte tijd zal een flottielje van Scandinavische boten ook Nederland aandoen, op weg naar Gaza met hulpgoederen, om te pleiten voor de opheffing van de blokkade. Alle vingers van de Scandinavische activisten zullen zich beschuldigend richten op Israël!
Laat er geen twijfel over bestaan: het zou prachtig zijn wanneer de blokkade, die om goede redenen plaatsvindt, kon worden opgeheven. Ik denk niet dat er veel Gazanen zijn die enig genoegen ontlenen aan de toestand in Gaza en de blokkade die er het gevolg van is, behalve natuurlijk de terroristen van Hamas, de absolute heersers van het gebied.
De oproep van activisten als Laurens-Jan Brinkhorst, Nikolaos van Dam en andere bekende Nederlanders, is niet alleen simplistisch maar ook dom. Ik herinner mij dat enkele jaren geleden ook al een clubje bekende Nederlanders – onder leiding van de illustere heer Van Agt (waar was hij deze keer?) – Gaza bezocht en uiteraard met een heel krachtige verklaring richting Israël kwam, dat natuurlijk verantwoordelijk was voor al het slechte. Israël bezocht men opzettelijk niet; de reis voerde via Egypte naar Gaza. Je praat dus niet met de geadresseerde, luistert ook niet naar zijn argumenten en roept maar wat zonder enig effect. Integendeel, omdat Israël en ook Egypte zich al vele jaren genoodzaakt zien Gaza om veiligheidsredenen af te sluiten, zijn deze landen volgens het ‘internationale recht’ bezetters. Die bewering is formeel genomen juist, maar wanneer het internationale recht zulke onzin inhoudt, dan is het wel heel moeilijk geloofwaardigheid te verbinden aan een dergelijke regel.
Het valt mij zeer op dat in de oproep het Scandinavische flottielje door te laten alleen over Israël wordt gesproken. Dat is op z’n minst opvallend en eigenlijk heel dom. Wanneer er een land is dat al heel veel jaren de feitelijke baas was van Gaza, dan is het wel Egypte. De blokkade van Gaza wordt daarom al heel wat jaren in een gecoördineerde actie uitgevoerd door Israël en Egypte. Elk met eigen en ook samenvallende motieven!
De kern van het probleem is dat de terroristen van Hamas en enkele nog extremere organisaties de baas zijn in Gaza. Zij terroriseren de bevolking; zij chanteren de bevolking; zij gebruiken de bevolking als een soort schild – zoals wij hebben kunnen zien bij de recente demonstraties – en zij vormen een ernstige bedreiging voor de veiligheid van Israël en Egypte. Voor het laatste land geldt dat Hamas de terroristen in de Sinaï steunt, voor Israël geldt dat Hamas er alles aan doet de bevolking rond de Gazastrook te bedreigen, onder meer door het gebruik van de tunnels en raketbeschietingen tot diep in Israël. Voor Hamas, dat onlangs voor de zoveelste maal verzoening zocht én weer brak met Fatah, geldt bovendien dat zij open en duidelijk pleit voor het einde van de staat Israël. Een standpunt dat Israël uiteraard niet ontgaat en dat ook in de praktijk het uitgangspunt is voor alles wat Hamas doet en nalaat.
Ik zou inderdaad van harte toejuichen dat de bevolking van Gaza een beter leven krijgt, maar dat zal niet gebeuren zonder een vorm van oplossing voor de conflicten in en rond Gaza. Men kan naar mijn mening Israël en Egypte ook geenszins kwalijk nemen dat deze landen de eigen veiligheid toetsen aan het risico van een vrijer verkeer met Gaza. De Nederlandse regering begreep dat heel wel toen zij Israël aanbood lasermachines te leveren voor de doorvoer van goederen. Vanwege onze ervaringen in de Rotterdamse haven weten wij immers zelf ook heel goed dat kwalijke goederen worden meegesmokkeld met normale goederen. Dat gevaar is in Gaza meer dan levensgroot!
De oproep de blokkade op te heffen heeft zeker iets sympathieks. De oproep is vooral eenzijdig en dom omdat de ondertekenaars de context van de blokkade in en rond Gaza niet wensen te zien. De oproep zal geen enkel effect hebben en dat hoort ook zo!
