In de Gemeenteraad van Amsterdam woedt een waar politiek gevecht over de vraag of de stad een stedenband moet aangaan met Tel Aviv en ook Ramallah op de Palestijnse West Bank. Wanneer het gaat om een vorm van evenwichtigheid over Israël, dan heb ik Groen Links en de Socialistische Partij allang afgeschreven. Allang gevangen in misplaatste solidariteit met uitsluitend de Palestijnen! Gelukkig zijn partijen als VVD, CDA en D’66 voor een stedenband. Zij moeten geprezen worden voor een heldere houding. Ik denk en ik weet dat zij oprechte motieven hebben voor de stedenband. Mag ik daaraan toevoegen: dat kan ook nauwelijks anders wanneer men weet dat Amsterdam ook stedenbanden heeft met een Turkse stad. Turkije dus dat al 30 jaar Noord-Cyprus bezet! En wat gedacht van de zuivere motieven van links wanneer men weet dat ook Bejing tot de gelukkige kring behoort van steden die een band hebben met Amsterdam. En niet te vergeten Casablanca, in een land met een achterlijke politieke structuur en fikse onderdrukking van mensenrechten! Dat alles roept de vraag op wat mijn eigen partij, de Partij van de Arbeid mankeert nu bij het recente debat in de Gemeenteraad deze club van verlichte lieden liet weten tegen een stedenband met Tel Aviv te zijn en dat nadat het voorstel van B&W maandenlang was voorbereid en de eigen gereputeerde Burgemeester van der Laan het voorstel presenteerde. Ik begrijp de tactische manoeuvre heel goed om Ramallah in het triootje de derde partner te maken. Dat was om puur politieke redenen: een beetje vredesbeleid, hoewel Ramallah Amsterdam echt niets te bieden heeft. Omgekeerd daarentegen heel veel en daar ben ik blij mee.
Ik erger mij kapot aan de rol van mijn eigen partij en ik vraag mij af waarom dat zo is. Ik begrijp dat fractievoorzitter Marjolein Moorman betoogt dat Amsterdamse wethouders natuurlijk naar Tel Aviv mogen reizen: mogen deelnemen aan de Gay Parade, mogen profiteren van de bulk van energie en dynamiek van startups in Tel Aviv en mogen genieten van de stranden van tel Aviv. Dat gebeurt sowieso al op grote schaal en wat is dan het verschil met een stedenband met Tel Aviv? Mij prangt de vraag waarom in dit duidelijke geval een partij als die van mij met verschillende maten meet als het gaat om andere stedenbanden waar men om redenen van democratie en mensenrechten geen vraagtekens bij zet.
Daar is uiteraard de afkeer van het beleid van de regering van Israël ten aanzien van de Palestijnen. Ik deel goeddeels deze afkeer. Het is een beleid dat zonder twijfel een oplossing voor het Palestijns-Israëlische probleem niet naderbij brengt. Overwegingen van internationaal-politieke aard hebben echter nooit gegolden bij andere stedenbanden. En terecht, want deze aanpak sluit elke mogelijkheid uit om contacten te onderhouden op stedelijk en niet-politiek niveau.
Ik denk dat de kern van de zaak in mijn eigen partij toch ook te maken heeft met het volgende. In de PvdA zijn tal van Nederlanders actief met een Marokkaanse of Turkse achtergrond. Ik heb gewoon vastgesteld dat per definitie verreweg de meeste van hen te allen tijde tegen Israel zijn. Hoe groot de ellende in de Arabische wereld ook is, zoals heden ten dage het geval is, men reageert alleen met woede en razernij op wat Israël doet. Zelfs wanneer men de belangen van Ramallah, zoals in dit geval, schaadt! De aanzienlijke groep Nederlanders van allochtone afkomst is zeker bij de linkse partijen een politieke factor van betekenis geworden. Er is geen reden om daar op deze manier vrolijk over te zijn!
Dat brengt mij op mijn laatste overweging. Het Amsterdamse Stadhuis waar men besluit over de stedenband met Tel Aviv ligt midden in de voormalige Joodse wijk van Amsterdam. Zelf werd ik om de hoek geboren in de Rapenburgerstraat. Vele tekenen van dit verleden zijn op tal van plekken in de stad gelukkig zichtbaar. Amsterdam is onverbrekelijk verbonden met dat prachtige en ook zo pijnlijke Joodse verleden. In welke mate voelt links Amsterdam zich nog verbonden met dit verleden en begrijpt het de betekenis ervan? Ook van een mogelijke band van Amsterdam met Tel Aviv?
Uit Amsterdam werden tienduizenden Joodse Amsterdammers weggevoerd uit dat andere gebouw om de hoek van het stadhuis. Van hen die overbleven, woont er nu een aantal in Tel Aviv. Die te bezoeken is een morele plicht van elk lid van de Gemeenteraad van Amsterdam!
P.S. Ik vernam zojuist dat burgemeester van der Laan een stedenband zal voorstellen zonder het zo te noemen. Dat voorstel zal wel worden aangenomen. Ik heb een bittere smaak in de mond!
