Deze columnist had vandaag enige aarzeling zich in de rij te vervoegen van de duizenden grote en kleine columnisten in de wereld die al of niet iets verstandigs hebben te zeggen over het resultaat van de zogenoemde tussentijdse verkiezingen in de Verenigde Staten. Zeker is dit het geval wanneer de nieuwsbrief van Crescas pas op vrijdagochtend ‘op uw deurmat valt’. Zou niet alles al gezegd zijn wat er te zeggen valt over wat toch zeker een ongelooflijk politieke gebeurtenis is? Niet alleen voor de VS maar ook voor de velen over de hele wereld voor wie een Amerikaanse verkiezing op alle mogelijke manieren van belang is.
Dat punt van het grote belang, geldt natuurlijk in bijzondere mate voor Israël en voor het gehele Midden-Oosten, waar zoveel aan de gang is, waar zoveel opnieuw dreigt te mislukken maar waar ook zeker enig perspectief is te zien voor ontwikkelingen in de goede richting. Kunnen de recente Amerikaanse verkiezingen de politieke en militaire ontwikkelingen in het Midden-Oosten beïnvloeden en zo ja hoe dan wel?
Ik denk dat in de eerste plaats moet worden gezegd dat deze verkiezingen van meer dan gewoon belang waren omdat deze president de horizon van de Amerikaanse politiek zo drastisch heeft gewijzigd. Ik denk niet dat er ooit een president was die met zulke ongewone middelen en opvattingen schokgolven door de hele wereld wist te jagen. Daarbij waren stijl en taalgebruik zo verrassend dat traditionele diplomatie naar de achtergrond verdween en gebruikelijke begrippen, die van het internationale verkeer, niet meer bruikbaar waren. Donald Trump werd de agressieve bokser van de internationale wereld en niet geheel zonder resultaat.
Is deze man nu bij de tussentijdse verkiezingen verslagen? Of heeft hij alleen een paar fikse dreunen moeten incasseren en gaat het spel gewoon op zijn voorwaarden verder?
Ik denk niet dat ‘verslagen’ het woord is dat de lading dekt. Ja zeker, winst in het Huis van Afgevaardigden voor de Democraten. Ja zeker, winst voor de Republikeinen in de Senaat. Winst en verlies voor beide partijen bij de keuze van de gouverneurs en een belangrijke winst voor Trump bij de benoeming van twee conservatieve leden van het Hooggerechtshof. Mijn conclusie is dat deze president in de Amerikaanse politieke structuur, ondanks de grote bek, toch een fikse toon lager moet gaan zingen. Een belangrijk deel van het electoraat heeft laten weten tabak te hebben van de grofheden van Trump, terwijl een ander deel heeft laten weten gelukkig te zijn met de huidige economische politiek vanwege het kolossale aantal nieuwe banen dat is gecreëerd. De welvaart bloeit wanneer je op hetzelfde moment wegkijkt van de mateloze armoede die nog steeds overal zichtbaar is. Toegeven dus: de economie groeit en er is zelfs perspectief voor de armen.
Onvermijdelijk is de vraag wat dit alles voor Israël kan betekenen en alle vraagstukken die met het lot van het land verbonden zijn. Is Netanjahoe toch enigszins in de aap gelogeerd nu zijn droompresident een zeer fikse tik op de neus heeft gekregen? Zijn de Democraten geneigd wraak te nemen voor de abominabele wijze waarop de minister-president van Israël hen, Israëls traditionele en trouwe vrienden, te kijk zette? Zullen de Democraten de keuze om de ambassade te verplaatsen naar de hoofdstad van Israël proberen terug te draaien? Zullen de Democraten de overeenkomst met betrekking tot de nucleaire middelen, opgezegd door Trump, proberen terug te draaien? Wijzigt Netanjahoe de koers zodanig dat hij laat zien dat de eenzijdig op de Republikeinen gerichte politiek tot evenwichtige proporties wordt teruggebracht? Komt er een constructievere benadering voor het tot stand brengen van een twee-statenoplossing tussen Israëli’s en Palestijnen?
Ik vind het onwijs en onverstandig nu al allerlei perspectieven te schetsen die het resultaat kunnen zijn van onderhandelingen tussen Republikeinen en Democraten. Wel hoop ik zeer dat de partijleider van de Democraten, Nancy Pelosi, gelijk krijgt wanneer zij zegt dat er een einde aan de verdeeldheid in de Verenigde Staten moet komen en er moet worden gestreefd naar meer eenheid. Trump matigt dus zijn toon en de leiders van de grote partijen staan op een constructieve wijze open voor overleg.
Ik denk en ik hoop dat alle partijen in het Midden-Oosten het belang hiervan inzien!
