Ik ben een beetje bijgekomen van de Trumpdreun. Een dreun van grote betekenis was het voor degenen die zich niet konden voorstellen dat zinnige kiezers zich in zo groten getale tot deze man aangetrokken zouden voelen en ook op hem stemden. Dit alles hoefde niet te betekenen dat Hillary Clinton met haar overmaat aan kapitalistische vrienden op Wall Street, met gemak een favoriet zou zijn van het Amerikaanse volk. Hetgeen zij niet bleek te zijn!
Na zulk een verkiezing van de Amerikaanse president, welke het ook moge zijn, komt er altijd vrij snel een groot speculatiecircus op gang. Bij Donald Trump leken mij al die verhalen speculatiever dan doorgaans, omdat het Amerikaanse publiek, de media en allerlei soorten van waarnemers collectief weinig of niets van de politieke opvattingen van de Amerikaanse president wisten. Een platte,waanzinnig rijke zakenman wordt president van de Verenigde Staten en blijkt ook op zeer aanzienlijke steun te kunnen rekenen uit bevolkingsgroepen van wie men dat het minst zou verwachten. Trump kreeg zelfs meer stemmen dan Clinton uit groepen als de vrouwen, de Latino’s, de Afro-Amerikanen, die toch traditioneel tot het democratische kamp konden worden gerekend. De vraag is dus wat de oorzaken kunnen zijn van een kiezersgedrag dat op zijn minst onverwacht en verrassend was. Een van de onderwerpen van speculatie was zeker de vraag wat de nieuwe president zou voorstellen als beleid met betrekking van het Palestijns-Israëlische geschil. Voor zover mij bekend, had Trump geen echte visie behalve dan dat een of ander familielid bij Joodse groeperingen had ingefluisterd dat de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem zou verhuizen als Donald Trump werd gekozen.
Dat verhaal over die verhuizing is bij elke verkiezingscampagne de leugen die men uit de kast trekt om de Amerikaanse Joden te verleiden op de kandidaat te stemmen. Ik dacht dat elke kandidaat die belofte had gedaan, maar dat er geen enkele verkozen president is geweest die zich aan deze belofte heeft gehouden. Ik voorspel dat ook Trump in dit rijtje terecht zal komen!
Ik las een analyse in de New York Times die er op neerkomt dat een republikeinse president eigenlijk geen boodschap heeft aan de Amerikaans-Joodse gemeenschap, omdat het stemgedrag van de Amerikaanse Joden traditioneel anders is. Het is zeker waar dat bij elke verkiezing een percentage van rond de 75 procent democratisch stemt. Dat percentage Joden oefent op een republikeinse president geen enkele invloed uit. Ik begrijp ook dat van de resterende 25 procent republikeinse Joodse kiezers een forse meerderheid geen sympathie had voor een man als Trump en voor een goed deel is weg gebleven. Zelfs casino-koning Adelson, groot steunpilaar van een pro-Israëlische politiek en een vriend van Trump, zou geaarzeld hebben over zijn steun aan Trump, wat zou blijken uit het feit dat hij dit keer geen 50 miljoen dollar voor Trump over had, maar slechts 25 miljoen dollar. Je mond zal koekjes eten!
De politieke betekenis van deze cijfers zou zijn dat president Trump weinig of geen boodschap heeft aan de Amerikaanse Joden en dat dit voor de toekomst geen goed teken is. Toch lees ik in Israëlische kranten dat Bibi Netanjahoe uiterst tevreden zou zijn met de verkiezing van de als conservatief omschreven president Trump. Ik vermag deze zieleroerselen niet te doorgronden, maar het zal wel te maken hebben met een herkenning van gelijkgestemde zielen. Bijvoorbeeld door de veronderstelling dat beide heren niets van extremisme of andere linkse geluiden willen horen en dat dit een basis zou zijn voor beleid. Ik denk overigens dat de keuze van zijn omgeving en de leden van zijn regering wel eens de belangrijkste indicaties zouden kunnen zijn van een Israël gunstig gestemd beleid: Giuliani, generaal Flynn, vice-president en evangelical gelovige Pence, enz. Daarbij past ook de tekst dat de Trumpsoep niet zo heet zal worden gegeten, omdat de barre realiteit van de internationale politiek dat niet mogelijk maakt.
In Israël, waar ik de afgelopen dagen kort was, zegt men dat zegslieden van Trump hebben laten weten dat hij een ‘deal’ wil, maar de belangen van Israël van grote betekenis acht. Ik weet niet wat al dit soort teksten van onbekende zegslieden waard is, maar nu heeft ook minister van Defensie Lieberman zich in het debat gemengd. Hij zegt dat een oude formule over bevriezing van nederzettingen en uitruil van gebied goed zou liggen bij de nieuwe Amerikaanse president.
Een ding is zeker: de Amerikaanse kranten en andere media staan elke dag weer vol met speculaties. Zelfs bij een politieke onbekende als Trump heeft men zwijgen en afwachten maar een paar dagen vol gehouden!
