De afgelopen weken is iedereen in de ban van het coronavirus. Je kan de tv niet aanzetten of je wordt doodgegooid met verhalen over dood, ziekte, recessie. Het is moeilijk niet in een diepe depressie te raken. Zeker als je, zoals ik, helaas zelf bent geveld door het virus. Langzaam begin ik weer op te krabbelen maar ben al vijf weken behoorlijk ziek.
Deze crisis heeft me echter ook andere dingen laten zien, dingen die niet zo snel in de media naar voren komen, maar die wel heel belangrijk zijn. Voorbeelden van situaties waarin wij als mensen juist laten zien samen sterk te staan. Soms zijn het kleine, persoonlijke gebaren zoals de imam waar ik al enkele jaren mee samenwerk die Dua’s, islamitische smeekgebeden, voor me zegt. Of een goede katholieke vriend die kaarsjes voor me aansteekt.
Er zijn ook grotere positieve initiatieven. Zoals Najib Amhali en Fatima Elatik die samen met een groepje mensen bloemen langsbrengen bij het zwaar getroffen Beth Shalom. Of de dialoogcommissie van de LJG die samen met leden van de Al Kabir Moskee boterkoek langs kwam brengen bij een verzorgingshuis in Amsterdam West.
Juist in een moeilijke tijd zoals deze moeten we elkaar opzoeken en voor elkaar opkomen. Zoals Ali B. tijdens onze zoomseder zei: Wij als moslims moeten zeggen “blijf van onze Joden af” en de Joden moeten zeggen “blijf van onze moslims af”. Dit zou volgens mij voor elke groep moeten gelden. Samen staan we sterk. Laten we juist nu de dialoog opzoeken. Inter- en intrareligieus!
