De afgelopen weken was ik ziek thuis met een longontsteking. Toen ik me weer een beetje in het land der levenden bevond, sloeg de verveling snel toe. Na een aantal binge watch sessies van onder andere de Israëlische hitserie Fauda, ging ik maar de social media op.
Door mijn werk in de interreligieuze dialoog heb ik veel niet-Joodse vrienden. Hierdoor zie ik dingen voorbijkomen op social media die normaal niet bij mijn Amsterdamse-linkse-jongeren-bubbel horen. Berichten van rechts Nederland over vluchtelingen maar ook pro-Palestijnse berichten. Hoewel ik deze berichten met een korreltje zout neem, probeer ik het wel te lezen om op de hoogte te zijn wat ‘de ander’ denkt. Soms leer je wat nieuws.
Andersom probeer ik ‘de ander’ ook bloot te stellen aan mijn bubbel. Zo had onze rabbijn, Menno ten Brink, een mooie droosje geschreven over de nieuwe wet op de Joodse natiestaat in Israël. Iets waar vooral mijn islamitische vrienden kritiek op hebben.
Veel van de kritiek is begrijpelijk. Ik sta ook helemaal achter de kritiek die wordt verwoord in de droosje van Menno. In andere bubbels is deze wet, net zoals veel nieuws uit Israël, echter omringd met samenzweringstheorieën die, mijns inziens, niet kloppen. Een van die theorieën is dat ‘de’ Israëli’s of zelfs ‘de’ Joden hiermee laten zien dat we alle niet-Joden Israël uit willen hebben. Het is altijd al even lachen als je merkt dat mensen denken dat je Joden het eens kan laten worden; ik wil ze dan altijd uitnodigen bij een vergadering in de Joodse wereld …
Door informatie van mijn bubbel te delen laat ik zien dat hoewel velen van ons, inclusief ikzelf, volledig achter het bestaansrecht van Israël staan, we wel kritisch zijn op sommige ontwikkelingen daar. Er is niet één Joodse of Israëlische mening. En veel van het nieuws van ‘de ander’ ligt veel genuanceerder dan wij van een afstand kunnen zien. Daarom is het zo belangrijk eens bij een ander in de bubbel te kijken of ze uit te nodigen in jouw bubbel.
Welke bubbel zou jij een keer een blik in willen werpen?
