Het is alweer een tijdje geleden dat u van mij heeft gehoord. De afgelopen maanden waren erg chaotisch, met veel veranderingen in mijn privé leven, een verhuizing, ziekte en drukte op werk. Zoals u wellicht weet speelt het meeste van mijn werk zich af in de (interreligieuze) dialoog. In gesprek gaan met elkaar om elkaar beter te begrijpen, van elkaar te leren en zo hopelijk een betere relatie te creëren.
Naast dat ik het interessant vind om van de ander te leren is het mijns inziens ook heel belangrijk om onze samenleving draaiende te houden. Of je het leuk vindt of niet, in Nederland wonen heel veel verschillende mensen met heel veel verschillende denkbeelden, religies, interesses et cetera. Het is niet mogelijk, én niet wenselijk, om elkaar te ontlopen.
De dialoog is zeker niet altijd makkelijk; je kan soms erg botsen met de ander. Dit was altijd al zo, maar na 7 oktober is dit alleen maar toegenomen. Het verdriet, de boosheid en de onmacht over wat er in Israël en Gaza gebeurt zorgt ervoor dat veel mensen zich ingraven in hun eigen loopgraven. Vanuit onze gemeenschap komt daar ook nog eens angst voor eigen veiligheid bij.
Hoewel ik dit zeker herken – ik laat niet aan iedereen merken dat ik Joods ben – denk ik dat het ook niet goed is om te veel in je eigen bubbel te blijven. JUIST nu moeten we met elkaar in gesprek gaan. Wat wij op onze tijdlijn voorbij zien komen staat vaak lijnrecht tegenover wat de ander ziet en hoort. Daarom zijn dialoogbijeenkomsten juist nu essentieel.
Mede hierom was het zo mooi dat de dialoogbijeenkomst van 14 december bij de LJG Amsterdam met Europese steun doorgang kon vinden. Onder de toepasselijke titel Licht in de duisternis kwamen meer dan 120 politici, geestelijken, directeuren maar ook gewoon geïnteresseerden samen om dat licht te vinden.
vlnr: Chantal Suissa, Itay Garmi en Sheher Khan
Onder bezielende leiding van Chantal Suissa vertelden verschillende aanwezigen hoe zij de afgelopen maanden hadden beleefd. Fatima Akalai van Yalla benadrukte hoe belangrijk het was om juist nu ook humor te vinden en elkaar te steunen. De Amsterdamse raadsleden Itay Garmy (Volt) en Sheher Khan (Denk) vertelden waarom ze hun motie tegen antisemitisme en islamofobie juist wel nu samen door gingen voeren. Dat het best kan botsen op bepaalde ideeën maar in de kern een basis van vertrouwen is.
Boaz Cahn, de Nederlandse coördinator van het prijswinnende project Leer je Buren Kennen, gaf aan dat juist waar de grootste weerstand is vaak de grootste interesse zit. Onverschilligheid is vaak veel gevaarlijker. Juist door met leerlingen of anderen die weerstand voelen in gesprek te gaan kan je begrip kweken. Daarom is het zo mooi dat Leer je Buren Kennen nu met Europese steun is uitgerold in zeven verschillende Joodse gemeentes door Europa heen.
vlnr: Chantal Suissa, Boaz Cahn en Selma Boulmalf van Deel de duif
De conclusie kwam van Chantal Suissa: Moed Moet! Je moet soms de moed hebben om wél het gesprek aan te gaan, ook als het lastig is. Alleen dan kan je nader tot elkaar komen. Ik had het niet beter kunnen zeggen.
