Code is in de mode. Tegenwoordig moet je voor alles een code hebben. Wij worden natuurlijk geboren met een ID-nummer, maar daar gaat deze column niet over. Voor de bank vind ik een code nog wel een redelijke voorwaarde, dat als je je creditkaart ergens hebt laten vallen, de vinders niet zonder meer je rekening leeg kunnen maken. De code zelf moet aan steeds stringentere eisen voldoen – de naam van een van mijn kleinkinderen is niet voldoende, er moet ook een – meestal ongebruikt – leesteken in voorkomen, en liefst tenminste één hoofdletter. Ik heb nu maar een boekje met codes bij me – ik houd het niet bij.

Alles wat met geld heeft te maken, draagt een code, soms zelfs een apparaatje dat een app moet uitlezen en dan het ontvangen nummer terug rapporteren. Ook de medische wereld doet mee aan dit soort geheimzinnigheid, voor ons eigen bestwil natuurlijk. Maar ik geloof dat de vraag naar codes erg overdreven wordt toegepast. Het verleent een zekere status aan de ondernemer.

Alsof dat nog niet genoeg is moet je bewijzen dat je geen robot bent. Dat is op twee manieren mogelijk: of een rommelig nummer herkennen en overtypen, of een eenvoudige optelsom, bijvoorbeeld 7 + 1 oplossen. Ik dacht dat een robot dat beter kan dan ik, maar soit.

En ten slotte moet ik mijn contact in de wereld vragen om mij een nummer toe te sturen op mijn mobiele telefoon (als ik die heb, maar dat schijnt overal zo te zijn) en dat foutloos overtypen in mijn aanvraag. Klaar is Kees.

Straks moet ik voor een afspraak bij mijn kapper ook een code intypen, en is het noemen van mijn naam niet meer relevant.


En nu, als coda, wil ik even mijn verbazing uiten over een hersenspinsel. Als ik vrienden er op wijs dat wij onze kleinkinderen in het Engels grandchildren noemen, is de reactie meestal: “Goh, daar heb ik nooit zo bij stilgestaan.” De Fransen noemen hun kleinkinderen petits enfants en de Duitsers ontvluchten deze problematische tegenstelling door het woord Enkel te gebruiken. De weinige andere talen waar ik iets mee heb, ontlopen de zaak helemaal.

Kennen degenen onder jullie die meerdere talen gebruiken dit verschijnsel van zulke uiteenlopende benamingen voor eenzelfde woord of begrip? Dan graag mijn kennis verrijken door het te melden onder ‘Commentaar’.