Israël gaat nogal achteloos om met alles wat niet direct van levensbelang is voor ons landje. Zo noem ik als instructief voorbeeld: wij zijn nummer twee, na de Verenigde Staten van Amerika, met het vervuilen van de aardkloot met plastic afval, ruim dubbel het wereldgemiddelde. Er wordt wel aan gewerkt, maar op een laag pitje.
Een ander onderwerp is hoe wij met vluchtelingen omgaan. Ook op dit gebied is onze performance bedroevend, behalve als het gaat om Joodse misdadigers die het rechtssysteem van het land waar ze woonden ontvluchtten en hier nu in Israël, volgens de wet op de terugkeer, een ongestraft en onbekommerd leventje leiden. Dat begon destijds met de Amerikaanse gangster Meyer Lansky, en dat gaat tot de dag van vandaag door met een lange rij onfrisse figuren.
Wie geen Jood is en hierheen kwam, om welke reden dan ook, politiek of economisch, heeft een zwaar leven zonder rechten en zonder werkvergunning, opgejaagd door de politie of de immigratie autoriteiten, geen medische verzorging of gegarandeerd minimum inkomen.
Schoolgaande kinderen van illegalen kunnen zonder meer worden opgepakt en zelfs worden uitgewezen naar een vaderland dat ze nooit hebben gekend. De meeste beschaafde landen hebben een modus gevonden met deze vluchtelingen, en geven ze een minimale verzorging tot ze in het arbeidsproces en de maatschappij kunnen worden geïntegreerd. Dat wordt bij ons onmogelijk gemaakt en dan zijn we nog verontwaardigd en verbaasd dat die mensen zwart werken en sommigen van die groep in de misdaad vervallen. We geven zoveel geld uit aan allerlei, dat enige steun en levensonderhoud voor deze mensen er ook nog wel af kan.
Besef goed dat we het hebben over 30.000 vluchtelingen, meest Eritreërs en Soedanezen, en nog zo'n 7.000 kinderen die hier geboren zijn. Van al deze aantallen mensen in limbo zijn tot nu toe dertien gevallen erkend als refugees.
Niet lang geleden heeft Physicians for Human Rights – Israël (PHR) een rapport uitgebracht over onze behandeling van asielzoekers. De inhoud daarvan is benut door een VN-commissie die het beleid van Israël in deze zaken heeft bestudeerd en ons gedrag heeft gewogen en te licht bevonden. Dat is een lang rapport, waar veel onderwerpen aan bod komen, ook de eindeloze bezetting, maar van direct belang is de aanbeveling dat medische verzorging automatisch moet worden toegekend aan elke vluchteling in ons midden.
Een ander punt van wrijving bij het VN-rapport is de 'Israël Deposit Law' uit 2017, volgens welke twintig procent van wat een vluchteling verdient, wordt ingehouden en in een fonds wordt gestopt – een maatregel die door het rapport “discriminerend en bestraffend” wordt genoemd. Dit ingehouden bedrag zal worden uitgekeerd als de vluchteling Israël voorgoed verlaat, als aanmoediging om op te donderen.
Het is dat Israël relatief zo dichtbij is dat je er heen kunt lopen vanuit Afrika, maar aardig zijn we niet echt voor deze opvallend zwarte vluchtelingen. Kom maar eens kijken in het zuiden van Tel Aviv – je waant je in Nairobi. Armoedje.
Als interessant toevoegsel, zonder enig verband met het bovenstaande: een geleerde van de Bar-Ilan Universiteit, dr. Michael Kedar, een Midden-Oostenspecialist, heeft enkele dagen geleden, voorafgaand aan de jaarlijkse herdenking van de moord op Yitschak Rabin op 2 november, een theorie verkondigd dat ene Y.R., een vooraanstaand lid van de Likoed, deze moord heeft uitgevoerd. Let op de initialen – hoax of serieus?
