Enkele dagen geleden waren we uitgenodigd op een prachtig balkon in Tel Aviv ter gelegenheid van de oprichting van een nieuwe politieke partij. In het comité van oprichting zit Avraham Burg, wiens gematigde meningen welbekend zijn. Deze laatste was niet zelf aanwezig, maar hij werd vertegenwoordigd door medestanders, waaronder twee mij onbekende Arabieren. De naam van de partij is: Alle Bewoners.

Er is geen haast bij dit initiatief, want landelijke verkiezingen zijn niet in zicht. Ondanks alle protesten is er geen schijn van kans dat de huidige regering valt. Voor belangrijke stemmingen krijgen de vrome partners nog een forse bonus uit de staatskas, ten koste van belangrijke onderwerpen als gezondheidszorg en onderwijs.

We hoorden op deze bijeenkomst fijngevoelige praat over samenwerking van Joden en Arabieren, gelijkheid en broederschap. Het leek me allemaal erg zweverig en nauwelijks aangepast aan de nogal pijnlijke werkelijkheid. Burg is een door de wol geverfde politicus, en ik verbaasde me over de naïeve welwillendheid die naar voren kwam. De mening dat veel stemgerechtigde Israëlische Arabieren deze partij zouden omhelzen, leek eerder te zijn gefundeerd op hoop dan op echt onderzoek.

Na anderhalf uur propaganda zette ik mijn gehoorapparaten uit.

Eén troost: het buffet van de gastvrouw was allersmakelijkst!