Wie had ooit gedacht dat ik op 20 januari op een vrieskoude avond in Amsterdam zou staan te demonstreren bij de Stopera voor wapenstilstand in Gaza en vrijlaten van de gijzelaars?
Een kleine samenkomst, nog geen 200 man, waar Joden en Palestijnen hun zegje konden doen. Veel heb ik er niet van verstaan met een dikke muts over mijn oren, maar ik kon het me wel voorstellen. Het ging om onze aanwezigheid voor het goede doel. Onder het publiek familieleden en vrienden.
De volgende dag was de nieuwjaarsborrel van SIVMO, de organisatie bestaat sinds 1990 en is velen van de lezers welbekend. Zij vormen een belangrijk conduit voor geldelijke giften aan goede doelen van vrede, samenwerking en mensenrechten nastrevende organisaties in Israël. Het was een interessant mengsel van oude leden en nieuwkomers.
De mogelijke indruk dat ons verblijf in Nederland in het teken stond van het Israëlisch-Palestijnse conflict is pertinent onjuist – wij hebben ons verre gehouden van alle nieuwsberichten om even niet de smirk op het gezicht van Bibi Netanjahoe te hoeven zien. En we ‘vertrouwen’ op de beide extremistische kanten van dit conflict, Israël versus Hamas, dat alles nog geruime tijd hetzelfde zal blijven, precies zoals het een maand geleden was toen we op reis gingen. En nog meer doden.
