Het is bijna onmogelijk om je dezer dagen buiten de politiek te houden. De demonstraties bij de ambtswoning van Netanjahoe gaan over slinkende inkomens en honger, en worden met harde hand door de politie uiteengedreven. De regeerders komen al weken met dwaze, en waarschijnlijk onuitvoerbare en onbetaalbare voorstellen van financiële tegemoetkoming waarvan nog steeds niets op de breuklijnen zichtbaar is.

De zorgen om de democratie, de rechterlijke macht en een leefbaar land staan even op het tweede plan, terwijl de strijd tegen corona op onduidelijke en onbenullige manier naar de hand van de hoge heren wordt gezet, zonder begrijpelijke richtlijnen, en waar alle hoofdzaken ondergeschikt zijn gemaakt aan het eigenbelang van Netanjahoe en zijn meelopers.*) Een treurige situatie.

Het is voor een leek niet goed te begrijpen wat een normaal mens moet doen in zo'n pandemie. Want onder de experts, die we gedurende de hele dag op de televisie zien, is niemand het met elkaar eens. Ja zeker, mondkapjes, afstand houden en handen wassen, dat gaat nog, maar verder is het haat en nijd. Totaal verbod op verkeer buiten je woonplaats, helemaal het huis niet uit? Wel zwemmen, niet zwemmen? Ze doen maar wat.

Onze nauwe betrokkenheid bij de gebeurtenissen werd me donderdagavond 16 juli overduidelijk toen het Knessetlid Joav Kish – een ver familielid en Likoednik, waar ik me ten zeerste voor geneer (let op de spelling van zijn naam in het Engels, niet op de gebruikelijke manier terugvertaald uit het Ivriet) – opeens op de televisie verscheen in de functie van onderminister van Gezondheid. Dat was nieuw voor mij. Zowel hij als de minister van Gezondheid zelf hebben geen enkele achtergrond of kwalificatie voor deze belangrijke functie, misschien met uitzondering van het succesvol likken van de kont van Netanjahoe.

En dan ook nog dichter bij huis een vals alarm in de familie dat mijn kleindochter besmet zou zijn met corona. Wel in quarantaine thuis, maar de test was negatief.

Op allerlei manieren zorgelijke tijden, en een korte reis het land uit om wat frisse lucht te scheppen, is momenteel nogal problematisch, ook geen plezier.

*) In de eerste versie van mijn column had ik hier het woord sycofanten gebruikt, maar het Groene Boekje erkent dat niet als Nederlands; het Witte Boekje wel. Ook Van Dale's etymologisch woordenboek heeft er een mooi verhaal over. Dus ik spaar kool en geit door het toch even als voetnoot te vermelden. Erudiet, nietwaar?