Disturbing the Peace is een mooie titel voor een nieuwe documentaire over het werk van Combatants for Peace. De film is geproduceerd door Stephen Apkon en Marcia Hale en volgt enkele prominente leden van CFP die als felle en potentieel gewelddadige tegenstanders van elkaar tot het inzicht komen dat deze spiraal van gewelddaden nergens toe leidt en dat er een nieuwe weg ingeslagen moet worden om dit eindeloze en uitzichtloze conflict tot een redelijk einde te brengen. De film werd voor het eerst vertoond op het Jerusalem Film Festival dat van 7 tot 17 juli plaats vond. Voor een breder publiek werden er previews georganiseerd, op donderdagavond 21 juli in de buitenlucht van Beit Jala met projectie op de beruchte afscheidingsmuur, en de middag daarna in de Cinematheque van Tel Aviv voor genodigden.
Het is een mooie film, overtuigend voor de overtuigden, die geen Likoednik opeens tot inkeer zal brengen – als zo iemand deze film überhaupt gaat zien. Vooral buiten Israël zal deze film succes oogsten. Meer informatie is te vinden via de website van Combatants for Peace.
A propos haat: precies een jaar na de brandstichting in het huis van de familie Dewabshe in het dorp Doema, waarbij de ouders en een zoontje het leven verloren, is een ander zoontje, na een jaar opname voor behandeling, operaties, huidtransplantaties en veel andere ellende, ontslagen uit het Tel Hashomer ziekenhuis. Om dit te 'vieren' hebben ‘settlers’ nu het huis van een neef in hetzelfde dorp in brand gestoken. Gelukkig zijn er geen doden gevallen, maar er is weer ernstige schade veroorzaakt. Zinloos geweld, met goddelijke inspiratie. Waar 'geloof' al niet goed voor is.
Ons legerradiostation had de euvele moed in een van zijn programma's een gedicht van de bekende Arabische dichter Mahmoud Darwish voor te laten dragen. Vergeet niet dat twintig procent van de bevolking van Israël Arabisch is. Het hoofd van de radio werd meteen op het matje geroepen door de ministers van Cultuur en van Defensie. Dit onverantwoordelijke gedrag corrumpeert onze jonge soldaten en is staatsgevaarlijk! Het leek mij aardig een gedicht van deze zelfbewuste, maar gematigde dichter op te nemen.
He sips tea with lemon, while I drink coffee.
That's the difference between us.
Like me, he wears a wide, striped shirt,
and like him, I read the evening paper.
He doesn't see my secret glance.
I don't see his secret glance.
He's quiet and so am I.
He asks the waiter something.
I ask the waiter something …
A black cat walks between us.
I feel the midnight of its fur
and he feels the midnight of its fur …
I don't say to him: The sky today
is clear and blue.
He doesn't say to me: The sky today is clear.
He's watched and the one watching
and I'm watched and the one watching.
I move my left foot.
He moves his right foot.
I hum the melody of a song
and he hums the melody of a similar song.
I wonder: Is he the mirror in which I see myself?
And turn to look in his eyes…but I don't see him.
I hurry from the café.
I think: Maybe he's a killer…
or maybe a passerby who thinks
I am a killer.
He's afraid … and so am I.
Meer werk van Darwish vindt u hier.
