Er is zo langzamerhand geen twijfel meer mogelijk dat de Hamas hun hoofdkwartieren bij voorkeur onder ziekenhuizen en scholen graven. Zelfs de well-wishers van die groep kunnen dat met de harde bewijzen in overvloed niet meer ontkennen.
Toch was ik nog geschokt toen de innige samenwerking van Hamas met UNRWA in het nieuws kwam. Eerst de verhalen over medewerkers van UNRWA onder de moordenaars van 7 oktober, en nu de ondergrondse Hamas-opslagplaatsen van gevoelige informatie onder de UNRWA-hoofdkantoren. En dan nog zeggen: “Wir haben es nicht gewusst”, terwijl ze de nodige elektriciteit leverden, en snel, waar mogelijk, belangrijke dossiers ‘opruimden’ voor de Israëlische troepen arriveerden. Weerzinwekkend, en wat een haat. Zie ook de zeer relevante column van Harry Polak van vorige week over dit onderwerp.
UNRWA is een speciale instelling, in het leven geroepen voor de Palestijnse vluchtelingen die het gevolg waren van de stichting van de staat Israël. De status van vluchteling is hierbij erfelijk, zodat er nu miljoenen uit de ruif eten. De Joodse vluchtelingen uit diezelfde periode, die uit hun Arabische vaderland zijn geschopt, werden in Israël opgenomen zonder enige hulp van de Verenigde Naties.
De VN hebben een wereldwijde organisatie voor hulp aan vluchtelingen; zij werken efficiënt en proberen problemen inderdaad op te lossen, en mensen te laten integreren in het werkproces. UNRWA is van het begin af anders opgezet, en het oplossen van problemen staat niet echt op hun programma. De organisatie verschaft werk aan duizenden lokale Palestijnen, die vluchtelingen zien als een politieke kaart in het Midden-Oosten. En met oplossen van het probleem zijn ze hun banen kwijt …
Er was zo’n mooi plan om de tunnels van Hamas met zeewater vol te laten lopen, maar daar schenen ecologische bezwaren tegen te bestaan; kennelijk is het ecologisch beter om enkele tienduizenden Gazanen plat te bombarderen.
En dan nog een totaal ander onderwerp: vele van de lezers kennen het ouderhuis Beth Juliana (een van de twee Nederlandse ouderhuizen in Israël). Daar is nogal onverwachts het voortijdig ontslag van de huidige directrice aangekondigd. Dat heeft voor veel onrust gezorgd bij de bewoners en in de Nederlandse kolonie alhier. Tot nog toe zijn de redenen niet erg duidelijk; waarschijnlijk vanwege afwijkende inzichten over toekomstplannen.
Volgende week zal ik me bezighouden met het wetsvoorstel dat beperkingen oplegt aan de Israëlische leraren inzake hun politieke meningen, indien het de bazen van het onderwijs niet bevalt, kunnen ze stante pede worden ontslagen, met verlies van hun pensioen.
