Het nieuwe jaar slaat weer toe, met veel Sjana tova-wensen. Eens moest je kaarten gaan kopen, die met de hand schrijven, in een envelop stoppen, adresseren en een postzegel likken – met vieze gomsmaak – en plakken. Nu krijg je tientallen wensen per e-mail. Het merendeel kan direct weggegooid – sommigen moeten wel even beantwoord worden, van je directeur of een rijk familielid. We wensen elkaar weliswaar het beste voor het komende jaar (dat wordt dus 5775 volgens onze berekening sinds de schepping), maar we geloven er niet echt in. Het ziet er niet zo gezellig uit in onze contreien, niet tussen ons en sommige van onze buren, en intern bij andere buren nog minder. Israël houdt zich nogal afzijdig van de burgeroorlogen die in onze buurlanden woeden, hoewel er misschien wel wat gegevens aan bevriende geheime diensten geleverd worden. De fundamentalistische islam laat zich niet van zijn meest onschuldige kant zien, en het Westen wordt daar nogal zenuwachtig van. De vraag is ook of Amerika zich met die geschillen moet bemoeien – hun interventies met het doel de zegeningen van de democratie aan de wilden te verkopen zijn meestal nogal desastreus afgelopen in de laatste decennia.
Deze nieuwe golf van vluchtelingen in dit problematische deel van de wereld leidt tot een ware volksverhuizing oostelijk van ons. Daar voegen zich de Gazanen bij die hun getto proberen te ontvluchten voor een beter leven. Ze weten dat ze in Israël geen kans maken; nu kruipen ze door tunnels naar het Egyptische Rafah en vandaar zoeken ze hun geluk in Europa en verdrinken onderweg in de Middellandse Zee.
Binnen Israël kregen we in de nadagen van het aflopende jaar een zeer humane uitspraak van ons Hoog Gerechtshof, dat besloot het opsluiten in concentratiekampen van infiltranten of migranten, die Israël onwettig binnenkwamen, niet meer toe te staan. De NGO's die veel met dit probleem te maken hebben, waaronder PHR (Physicians for Human Rights), juichten dit vonnis toe. We zijn ons er terdege van bewust dat dit niets oplost in de 'zwarte' buurten van de grote steden, waar je je soms in Nairobi waant en waar de oudere bevolking veel overlast ondervindt van de werkeloze nieuwkomers. Want als je deze mensen wel toelaat, maar niet toestaat te werken of enige uitkering geeft, waar moeten ze dan van leven? Zo schop je ze bijna de misdaad in. Nadat een niet gering deel van de migranten was opgepakt en opgesloten in de Negev-woestijn, zoals dat droge gebied zo mooi genoemd wordt in het buitenland, was de misdadigheid in Zuid-Tel Aviv met 30 procent gedaald. Nu verwachten we die mensen weer terug in de steden. We krijgen zo natuurlijk ook meer werk in onze polikliniek. Ik weet niet hoe dit verder moet. De infiltratie is mede aan het verminderen door een elektronisch hek tussen de Sinaï-woestijn en Israël.
Mahmoed Abbas heeft eens mooi de ondiplomatieke waarheid gezegd in de VN; Netanjahoe en Lieberman zijn woedend.
