Onze verkiezingen naderen, en de kranten staan bol van speculaties. De opiniepeilingen variëren van dag tot dag. Ik lees lang niet alles, het zal op 10 april 's ochtends vroeg allemaal duidelijk worden.
Nu is het dus weer zo ver – huiskamerbijeenkomsten om de arme kiezers op het juiste spoor te zetten. Ditmaal werd ik door mijn actieve echtgenote Annelien meegesleept naar de binnenlanden van Jaffa, voor een bijeenkomst georganiseerd voor een nu bekend geworden lid van de partij Chadash, Ofer Cassif.
Chadash is een partij die is ontstaan door samensmelting van een communistische kern, en samenwerking tussen Joden en Arabieren. De spreker, Ofer Cassif, is hier zeer recent in het nieuws geweest omdat hij als enige gediskwalificeerd was door de commissie die kandidaten moet goedkeuren die potentieel zitting kunnen nemen in de Knesset, en die hen evenzogoed kan afkeuren op grond van eerder wangedrag of opruiende verkeerde geluiden in hun cv.
Deze commissie is zeer politiek bezig geweest, en heeft twee duidelijke Kahanistische fascisten zonder blikken of blozen waardig gekeurd voor de Knesset, terwijl deze Ofer Cassif zich in het verleden dan wel tegen de Likoed en de huidige regering heeft opgesteld, maar verder eigenlijk niets had misdaan. De Israëlische Hoge Raad had dit oordeel van de commissie zojuist teniet gedaan, door Cassif goed te keuren – geheel terecht! – en de ergste van de twee fascisten alsnog te weigeren.
Ik wilde wel eens horen wat deze meneer Cassif (of moet ik zeggen: kameraad Cassif?) te vertellen had. Daar was niet veel nieuws bij. Hij sprak mooi over het programma van Chadash. Sympathieke plannen van een minieme politieke partij om de wereld en Israël te verbeteren, zonder dat daar passende partners bij te vinden zijn in het huidige bestel. Als ik zo om me heen keek in deze volle huiskamer waren daar inderdaad wel bezorgde en geïnteresseerde burgers bij, maar daaronder niet veel overtuigde communisten, en nog minder Arabieren. Ook vroeg ik me af hoeveel zielen er hier gewonnen gingen worden. Het is wel zeer onduidelijk of Chadash bij de aanstaande verkiezingen het wettelijk minimum van meer dan vier Knesset-leden gaat halen om verder te kunnen fungeren als politieke partij. Daarenboven zijn de Arabische partijen zo versplinterd dat er mogelijk geen enkele Arabier in de volgende Knesset zitting zal hebben. Dat is heel jammer, en dit komt door een teveel aan ego en te weinig inschikkelijkheid voor het goede doel.
Met vragen uit het publiek duurde het allemaal wat lang naar mijn smaak. Maar de choemoes van de gastvrouw was lekker.
