Voor activisten van links is er altijd wel wat te doen op vrijdag. Er zijn de gebruikelijke protesten tegen het bouwen van de Apartheidsmuur om ons getto heen. Als die muur op de Groene Lijn zou staan, dan was het Palestijnse protest misschien niet zo aanhoudend, maar die muur staat in principe nogal ver in Palestijns gebied en ontneemt zo bouwland aan de bewoners. Dit protest duurt al jaren, elke vrijdag, en heeft hier en daar een klein succesje bereikt en zo tot kleine wijzigingen van het tracé geleid. Er zijn bijna altijd schermutselingen en er vallen soms ook slachtoffers. Israëlisch links doet actief mee en helpt de Palestijnen hun land te herwinnen. Je kunt je opgeven voor je demonstratie naar keuze en protesteren bij Nabi Saleh, Kufr Qaddum, Al Ma'asara, Nilin of Bilin. Elke vrijdag.
Een ander soort activiteit is de olijvenpluk. Ik heb daar al vaker over geschreven. Behalve solidariteit met de Palestijnen in het algemeen, zijn er twee praktische redenen om de Palestijnen te helpen. De eerste is dat als de landerijen van de Palestijnen dichtbij agressieve settlements liggen, dat de aanwezigheid van een aantal Joodse helpers mogelijk het buitengewoon weerzinwekkende optreden van de vrome settlers iets kan intomen. De tweede reden is dat soms de boomgaarden van de Palestijnen in de grensstreek liggen, dus voorbij de muur, gezien vanuit de bezette gebieden, en dat zij maar zeer beperkte toestemming van de autoriteiten los krijgen om hun velden te bereiken. Die olijven moeten binnen een bepaalde periode geplukt en bewerkt worden, en bij dit handwerk zijn massale krachten nodig. Dat kan niet met hoogstens drie familieleden, die met moeite toestemming krijgen om de doorlaatposten te passeren. Dus komen wij helpen met bussen vol vrijwilligers.
Wij kunnen die gebieden in de 'naad' tussen Israël en de Palestijnse gebieden meestal zonder moeite met wat omwegen bereiken, want ze liggen tenslotte aan de Israëlische kant van de muur, dus dat is geen onoverkomelijk probleem. Gelukkig volgen de olijfbomen de natuur en de normale seizoenen, dus de olijvenpluk valt elk jaar gewoon in oktober (in tegenstelling tot de Mohammedaanse feestdagen die per jaar steeds elf dagen eerder vallen, vanwege het verschil tussen de normale zonnekalender (365 dagen) zoals Joden en Christenen toepassen en de maankalender (354 dagen) van de Islam zonder correctie). Men kan op verschillende dagen aan de olijvenoogst meedoen met verschillende organisaties, die samen een coalitie van de olijvenpluk hebben opgezet. Wij trokken dit keer erop uit met Ja'akov Manor, die al jaren dit soort tochten belangeloos organiseert. Hij heeft veel contacten op de Westelijke Jordaanoever en die bellen hem als ze hulp nodig hebben. De Rabbijnen voor Mensenrechten, bijvoorbeeld, plukken niet op sjabbat; schrik niet, dit zijn liberale rabbijnen – orthodoxe rabbijnen hebben heel andere prioriteiten en die zal je daar niet aantreffen, ook niet op vrijdag! Die olijvenpluk is best vermoeiend en ik was blij toen ik, met spierpijn en al, thuis een biertje kon drinken.
Een markant moment deze dag was mijn ontmoeting met een oudere dame die met ons mee was op deze tocht. Zij had een tatoeage op haar bovenarm laten zetten met een Palestijnse vlag en 'Free Palestine' er op. Ik vind dat ze wel ver gaat in haar enthousiasme. Als die op bezoek gaat bij Sara Netanjahoe kan ze beter halflange mouwen dragen.
Addendum:
Ik hoopte dat ik met een lichte noot kon eindigen, maar Amos Gvirtz, die juist op deze vrijdag met ons mee was, en heel actief is op dit gebied, meldt het volgende onder de kop: 'Zeg niet dat je het niet wist'.
Elk jaar gedurende de olijfoogst worden Palestijnse boeren aangevallen door Joodse settlers. Donderdag 9 oktober zagen de bewoners van het dorp Yasoef, ten oosten van de stad Salfiet, dat zeventig van hun olijfbomen in de nacht waren omgehakt. Een bordje ‘prijskaartje’ (een visitekaartje van de settlers) was ter plaatse achtergelaten. De volgende dag, vrijdag – toen wij zo onbezorgd elders aan het plukken waren – probeerden Joodse settlers de rest van de olijfboomgaard met brandende autobanden te vernielen. De dorpelingen slaagden erin het vuur te doven. De daaropvolgende sjabbat werden leden van een familie die hun olijven aan het oogsten waren, aangevallen door settlers. De vader en de moeder werden gewond, de moeder zo ernstig dat ze in het ziekenhuis is opgenomen. Ook hun auto werd vernield. Ik vind dat de settlers op sjabbat beter wat meer kunnen bidden.
