Het wekt verbazing hoe de hele vrije wereld toekijkt als een dictator zijn buurland aanvalt. Het gebruikte excuus voor deze inval, dat de Russische minderheid in Oekraïne zo lijdt en wordt onderdrukt, hebben we al eens eerder gehoord, over de arme Sudetendeutsche in de buurt van Duitsland. Op die muziek kunnen we nog wel het een en ander verwachten van Poetin, want er zijn meer Russische minderheden te vinden in buurlanden.
De beloofde sancties van het Westen zullen best pijn gaan doen, maar waarschijnlijk juist de echte boosdoeners sparen. Israël heeft zich erg op de vlakte gehouden in dit ernstige geschil. Ons kleine landje gelooft eigenlijk ook dat we verantwoordelijk zijn voor alle Joden op de wereld, maar we voeren tenminste geen oorlogen over dit onderwerp. Ik zou niet echt weten hoe de wereld op de Russische aanval moet reageren, want een nieuwe wereldoorlog is een schrikbarend vooruitzicht.
Opvallend hoe de bekende dictators van die korte, treffende namen gebruiken: Hitler, Lenin en Stalin; die heetten bij hun geboorte heel anders. Of Poetin van oorsprong die naam droeg, weet ik niet, maar hij past mooi in het rijtje.
De reactie op de laatste hetze vanuit Nederland, georganiseerd door The Rights Forum tegen contacten met Israëlische organisaties – van het officiële Israël of van de Nederlandse kolonie alhier –, was buitengewoon lauw tot non-existent. Als er al een universiteit moet worden aangepakt, is dat ten eerste de nieuw opgerichte instelling in Ariël, geheel op bezet gebied; daarover horen we niets van TRF.
Een heel andere gebeurtenis is het overlijden op hoge leeftijd van de verpleegster Pnina Feiler, die jarenlang elke week met onze dokters (PHR) de Groene Lijn overging om de Palestijnen in de bezette gebieden medisch bij te staan. Haar zoon, Dror Feiler, woont in Zweden en werd enkele jaren geleden nogal bekend toen hij een zeer politiek kunstwerk* produceerde met een zwembad vol bloed, waarin een bootje dobberde met de foto van de terroriste die zichzelf had opgeblazen in het volle restaurant Maxime in Haifa. Dat werd hem in Israël niet in dank afgenomen.
Om met een lichtere noot te eindigen. Bij een kort bezoek aan Amsterdam viel het me op hoeveel mondkapjes er op straat liggen. Mijn maandenlange pogingen om dit probleem in mijn eigen stadje wat te verkleinen, door actie te voeren op scholen en een persoonlijk voorbeeld te geven, zijn duidelijk vergeefs geweest. Als de nette Hollanders al niet zijn op te voeden, zal dit project zeker tot mislukking gedoemd zijn met de Israëli's.
* Noot van de redactie: mocht u nieuwsgierig zijn geworden naar dat kunstwerk, googel dan: Dror Feiler swimming pool.
