Na het einde van de islamitische vastenmaand Ramadan – waarin ik liever niet mijn diabetische patiënten op de Westelijke Jordaanoever bezoek, omdat alles met tijden van eten en innemen van medicijnen dan zó in de war raakt dat er geen touw aan vast te knopen is – was ik weer op pad met mijn dokters. Het bleek dat een van de lokale heren in het dorp Al-Fandakoemiah (ten zuidwesten van Jenin) op die dag zijn verjaardag vierde. Bij onze verwelkoming werd een grote taart aangevoerd, waar we allemaal een stuk van kregen. Eerst werd er ‘Happy Birthday to You’ gezongen in het Engels, daarna in het Arabisch. En dan kijk je die kring rond, met Palestijnen en Israëli's, deze laatsten een mix van Arabieren en Joden, en dan dringt het zich zo op: dit moet toch samen kunnen! Zo verschillend zijn we echt niet. Hier is een microkosmos van begrip en waardering voor elkaar, waar samenwerking als vanzelfsprekend gewoon is. Het is jammer dat we niet in staat zijn deze gevoelens om te zetten in een politieke realiteit.
Op weg naar dit punt op de Westelijke Oever hoorden we van onze coördinator Salah dat de vastentijd van Ramadan een periode van giften is bij de moslims, en dat er gul geld is geschonken en ingezameld voor medische hulp aan de Palestijnen in de Gazastrook. Van dit geld heeft PHR vrachtwagens vol medicijnen en apparatuur gekocht en verstuurd naar de ziekenhuizen aldaar, die verstoken zijn van bijna alles wat nodig is. Dat lijkt heel wat, maar het is een druppel op de gloeiende plaat wanneer je hoort hoe schrijnend de situatie daar is. Ik ga niet in op de schuldvraag, die ons momenteel geen spat verder helpt.
Een oud vrouwtje had een opmerkelijk hoge suikerwaarde in haar bloed. Bij navraag bleek dat sommige vrome moslims nog wat meer blijven vasten dan is voorgeschreven, om in een goed blaadje te komen staan bij de hogere machten. Ik had daar nooit eerder over gehoord. Over de hogere machten wil ik geen mening hebben, maar ik stelde haar via mijn tolk voor toch maar weer gewoon overdag te gaan eten, en de nachtelijk eetpartijen van vooral zoete heerlijkheden achterwege te laten. Je weet onder deze omstandigheden nooit of dat gezonde advies wordt opgevolgd.
