Het is nu zomer en heet, dus ik houd het even licht.

Als ik de indruk heb gewekt dat mijn activiteiten in dienst van het streven naar vrede alleen bestaan uit medische werken, dan is dat misschien niet helemaal juist. We demonstreren heel wat af, helpen soms bij de olijvenpluk van de Palestijnen en ik schrijf ook hier en daar een column. Maar vanmorgen was toch echt iets anders: ik heb broodjes gesmeerd.

Even uitleggen: twee dames uit Ramat Hasharon huren in de zomervakantie – geheel op eigen initiatief, zonder enig georganiseerd verband, maar wel in losse samenwerking met MachsomWatch – drie maal per week een bus om Palestijnse kindertjes van de Westelijke Jordaanoever (met bijbehorende moeders) die nog nooit hun dorp uit zijn geweest, een dagje mee te nemen naar zee. Zij doen dit al tien jaar, kiezen elke keer andere dorpen. Dit is totaal vrijwilligerswerk, en de dames hebben een heel netwerk van jonge medewerkers opgebouwd. Zij maken deze minimale bewegingsvrijheid mogelijk door de benodigde vergunningen van het leger te verzorgen en tijdig alle vereiste identiteitspapieren in te dienen. Zij schakelen vrienden en bekenden in om financiële bijdragen te verlenen voor dit werk, en verzoeken van tijd tot tijd ook willige medestanders om eten en drinken te klaar te maken voor dit uitje.

Zo zat ik dus vanmorgen, samen met mijn vrouw Annelien, veel broodjes te smeren met chocoladepasta, en veel pita's met humus. Dit alles onvermijdelijk onder het neuriën van “’K zag twee beren” etc.

Zodra we klaar zijn, brengen we dit alles, netjes verpakt, naar het strand, waar de kinderen vol verwondering de zee zien en voorzichtig pootjebaden. En als het lukt wordt de dag besloten met een boottochtje op zee.

Dit mooie initiatief mag niet worden verward met een ander uitje, waarbij Ilana Hammerman kinderen en moeders meeneemt naar zee, zonder toestemming van het leger te vragen; ze 'smokkelt' haar gasten Israël binnen. Dit gebeurt niet in bussen, maar met auto's van vrijwilligers. Dat initiatief is veel politieker getint, want het aanvragen van die toestemming zou mogelijk erkenning inhouden van het 'recht' van de bezetter, en dat is verre van de bedoeling van deze organisatrice. Er komt daarbij altijd even een moeilijk moment, vóór de controleposten, wanneer iedereen zijn (of juister: haar) hoofddoekje af moet doen. Ik verzeker u dat die Palestijnen er met losse haren precies als Joden uitzien en er wordt ze dan ook geen strobreed in de weg gelegd.

Mooi werk, en die uitjes naar zee zijn altijd een feest.