Er is de laatste tijd sprake van een beweging in de ontwikkelde landen, waar de coronavaccinatie al mooi op gang is gekomen, om prioriteit te verlenen aan ontwikkelingslanden met de vaccinatie, door even af te wachten met de luxe van de booster, derde ronde.

Dat is een nobel streven en een lief gebaar, maar er is hier ook een greintje eigenbelang, want zolang het virus vrij rondwaart in een groot deel van onze arme wereld, heeft het tijd om allerlei kattenkwaad te verzinnen en nieuwe listen te bedenken in de vorm van nieuwe varianten.

In zekere zin heb ik wel enkele vraagtekens te zetten bij deze vriendelijke gedachten. Is het coronavirus opeens onze prioriteit om de wereld te verbeteren? Er is zoveel onrecht – in financiën, werkgelegenheid, voedselvoorziening, oorlogen en nog veel meer – in de arme landen in vergelijking met de rijke delen van de wereld.

Wat is de zin ervan om onvolledig beschermd te zijn in de rijke landen, en een kleine fractie vaccins door te sturen naar de minder ontwikkelde broeders? Zeker een mooi gebaar, maar is het zinvol? Dit is een probleem van de hele wereld, de VN, de farmaceutische industrie. De 'do-good' bewegingen met onze liefdevol gestorte handjes dollars en euro's zullen hier niet veel uitmaken, als ze al bij de juiste ontvangers terecht komen. Ik ben daarover niet optimistisch.

Een observatie die wel met corona te maken heeft, maar bij het bovenstaande totaal in het niet valt, is mijn bezigheid met de weggegooide mondmaskers. Ik had makkelijk praten dat ik op 1 december zou stoppen met mijn opruiming van maskers van de straat, want precies toen begon de Chanoekavakantie. Er was geen masker meer te vinden rond de scholen, want de kinderen gooiden ze waarschijnlijk nu tijdelijk elders op straat, zeker bij hun oma of tante voor de deur.

Vandaag (7 december) is de vakantie afgelopen, en op mijn gebruikelijke wandelingen zag ik al dat er weer werk aan de winkel is. Wat moet ik hiermee aan?

Trouwens, gisteravond onze traditionele Chanoeklaasavond gevierd met de hele aanwezige familie alhier. Om aan alle wensen te voldoen konden we alleen maar terecht op de 'negende avond' Chanoeka. Prachtige surprises en gedichten. Zo groeien de feesten.