Na twintig weken protestdemonstraties tegen Netanjahoe en zijn kliek, word ik soms wat moedeloos van de weinige zichtbare resultaten die we daarmee tot nu toe hebben geboekt. Dan komt er toch opeens een bemoedigend bericht. Mijn vriend Max Arian wees mij op een artikel van Ariel Dorfman betreffende de overwinning van de krachten van de democratie in Chili. Op 25 oktober werd daar besloten, met een grote meerderheid, om een nieuwe grondwet aan te nemen (die wél nog in elkaar moet worden gezet).
Leerzaam voor ons allen. En het geeft ook hoop dat een verstandige minderheid uiteindelijk de domme meerderheid kan overtuigen en winnen voor een geslaagd idee. Het heeft heel lang geduurd, maar een kleine grassroots beweging van een handvol studenten, die genoeg hadden van de dictatuur van Pinochet, is tot een massale beweging uitgegroeid, tegen de fascistische verdrukking in; naar het er uit ziet, komt er nu in Chili weer een normale grondwet en een democratische regering.
Over deze zaak was hier weinig te horen, mogelijk omdat zo'n bericht de krachten van de 'Zwarte vlag'-beweging in dit landje zou aanmoedigen vol te houden. Daar is niet iedereen van gediend, zeker niet onze heersers. Wij zijn pas maanden bezig, met een groeiende kern, en zij daar hebben het jaren volgehouden. Dat geeft de moed om het niet zo gauw op te geven.
Kleine wereld: een Nederlandse vriend meldde ons dat hij in de Engelse editie van Haaretz had gelezen dat er in ons stadje Ramat Hasharon een demonstrant was aangevallen door twee aanhangers van Netanjahoe. De agressie komt inderdaad altijd van rechts, tot moord toe, zoals we jammer genoeg al te goed weten. Ik was lichtelijk verbaasd, want onze lokale demonstraties zijn nogal rustig; de politie grijpt nauwelijks in, een enkele keer als ze vinden dat we niet genoeg afstand bewaren of niet netjes op de stoep staan. Het bleek dat Haaretz het mis had – het was in Hod Hasharon gebeurd. Dat maakt het voorval natuurlijk geen haar beter.
De hele wereld zit in spanning wat er in de VS gaat gebeuren. Hun electorale systeem om presidenten te verkiezen maakt voorspellingen onmogelijk, dus gewoon nagelbijten en wachten op de officiële uitslagen. Maar het is niet echt duidelijk wat Biden eigenlijk met Israël voor heeft.
