Kort geleden werd ik benaderd door een jonge man, Ronen Shimoni, (in de leeftijd van mijn kinderen) die een geheel andere wereld voor mij opende. Hij maakt deel uit van een organisatie waar ik nog nooit van had gehoord, de HALO-trust, een wereldwijde instelling die landmijnen ruimt die over de hele wereld zijn blijven liggen na verschillende conflicten tussen de volkeren. Jullie hebben er waarschijnlijk geen enkel benul van hoeveel kinderen, om nog maar te zwijgen van dieren, er worden gedood en gewond door deze mijnen, en van de enorme gebieden die nog totaal niet zijn bevrijd van deze ellende. Dat had ik ook niet en het leed dat wordt veroorzaakt, is ongelooflijk. En het zijn natuurlijk altijd vooral de kinderen die hiervan het slachtoffer worden.
Ook in ons kleine wereldje is dit een ernstig probleem; de bedoeïenen, die vrij door grote gebieden trekken, komen het meest in aanraking met dit oorlogstuig, en natuurlijk vooral weer de kinderen, die niet begrijpen dat ze die mooie glimmende dingen niet moeten aanraken.
De HALO-trust heeft – in stilte – ook op de Westelijke Jordaanoever al duizenden landmijnen geruimd, in hechte samenwerking met Israëlische en Palestijnse autoriteiten. Ten eerste bouwt dit initiatief vertrouwen. Het zo schoongemaakte land wordt teruggegeven aan de oorspronkelijke Palestijnse eigenaars. Dit gebeurt allemaal under the radar. Het is niet te schatten hoeveel levens de organisatie hiermee heeft gered, maar het werk is niet klaar. Haar nuttige werk wordt gefinancierd door de regeringen van de Verenigde Staten, Nieuw-Zeeland, Groot-Brittannië en Nederland.
De afdeling van de HALO-trust voor de Westelijke Jordaanoever heeft nu een nieuw project onder handen, waarvoor alle vergunningen al zijn geregeld met het Israëlische leger, de Palestijnse Autoriteit en alle betreffende kerken (en dat zijn er nogal wat). Het betreft het opruimen van duizenden mijnen in het gebied aan de rivier de Jordaan, waar Johannes de Doper Jezus Christus heeft gedoopt, dichtbij Jericho; een stuk land dat bekend staat onder de naam Qaser el-Yahud. Het is een ongelooflijk project van samenwerking en begrip voor elkaar, dat zijn weerga niet kent in onze verscheurde regio, waar een gebied van één miljoen vierkante meter van mijnen en ander gevaarlijk materiaal moet worden ontdaan. Dit project valt niet onder de financiële steun van de genoemde landen, en er moet een geheel onafhankelijke actie worden opgezet om dit project van de grond te krijgen.
Zelfs nu komen er jaarlijks duizenden pelgrims naar deze heilige plaats, vooral via Jordanië, en sinds een paar jaar ook via Israël, maar ze kunnen geen meter afwijken van de smalle gebaande weg, want aan alle kanten dreigen de mijnen. De verschillende kerken in dit gebied kunnen al vijftig jaar lang niet worden bezocht of voor diensten worden gebruikt vanwege de levensgevaarlijke mijnen overal. Het behoeft geen verdere uitleg dat alle partijen er voordeel bij zullen hebben als dit knooppunt van internationale en godsdienstige samenwerking tot ongekende bloei kan komen: het bouwen van kloosters, hotels, en zo voort, waar het hele gebied alleen maar bij zal winnen. Maar eerst moet het 'schoon' zijn.
Een paar dagen geleden ontmoette ik de kleine en toegewijde groep van HALO-medewerkers die ons vol enthousiasme voorlichtten over hun gedane arbeid en de plannen voor de nabije toekomst, en dat alles verder in stilte. Ik was diep onder de indruk.
Veel meer informatie is te vinden op de website van de HALO-trust.
Uw zeer gewaardeerde hulp zal ten goede komen aan dit buitengewone project.
