Woensdag 9 september organiseerde Gate 48 in Crea een lezing van Breaking the Silence (BS), waar Yehuda Shaul, medeoprichter van BS, de hoofdspreker was. BS stelt zich tot doel getuigenissen te verzamelen van militairen, officieren en soldaten, die inzien dat er gedurende de bezetting en de verschillende militaire acties, handelingen zijn verricht die verder gaan dan strikt operationeel noodzakelijk zou zijn. En ook met een mate van onbeheerste willekeur.
Op een goedbezochte lezing behandelde hij het nieuwe rapport van BS over de laatste actie van het Israëlische leger, operatie ‘Protective Edge’, in 2014 in Gaza. Zijn lezing geeft veel militaire aspecten, waar vooral de disproportionele reactie van de IDF op de gebeurtenissen naar voren komt. Dit is niet toevallig maar vloeit voort uit de steeds agressievere ideologie die de IDF zich heeft aangemeten. De spreker behandelde het belangrijkste principe dat de IDF tegenwoordig leidt: minimum risico voor onze troepen, zelfs als dat onschuldige burgers zou raken. Ofwel ‘Zero Risk’. Dit leidde tot overmatig gebruik van zwaar geschut om de vijand murw te krijgen (‘Softening up’). En ook ongecontroleerd vuur op alles wat bewoog. De enorme materiële vernietiging en het grote aantal burgerslachtoffers zijn hier een direct gevolg van. Met elke nieuwe ronde zijn die beide factoren weer groter en ernstiger, zoals duidelijk naar voren komt uit vergelijking van de ‘acties’ van 2009, 2012 en nu deze laatste ronde.
Yehuda Shaul is een goede spreker en legt de zaken duidelijk uit. Wat mij beviel is dat hij zich niet laat afleiden door wat de tegenpartij wel of niet doet en zich daar niet aan spiegelt. Hij ziet het als zijn taak Israël en de IDF in morele zin verantwoordelijk te houden voor wat er in deze oorlogen gebeurt, van onze kant, mede op grond van militaire ideologie die tegenstrijdig is met internationale conventies. BS stelt zich tot taak de wandaden van het leger op te tekenen. Dat is lofwaardig. Het is een organisatie met leden uit alle politieke richtingen in Israël, die zich daarom aan dit strikt omschreven doel houdt. Daar kunnen zich ook sommige minder linksgeoriënteerde soldaten in vinden.
Na afloop kwamen er veel vragen uit de zaal. Eén vraag ging over de impact van BS op de Israëlische publieke opinie. Yehuda was tevreden dat soldaten en officieren, in niet geringe aantallen, hun twijfels durven te uiten en dat is geen gering resultaat in de Israëlische atmosfeer van verheerlijking van en bewondering voor het leger.
Wat ik miste in zijn betoog, was iets in de richting van een praktische oplossing. Meent BS dat publicatie van deze serie wandaden de legerleiding en de regering het schaamrood naar de kaken zal doen stijgen en dat ze hun leven zullen beteren? Niet erg waarschijnlijk. Yehuda is uit op een civiel Israëlisch onderzoek naar onrechtmatigheden en fouten die gemaakt zijn, van hoog tot laag, en zoekt geen internationale inmenging.
Het woord ‘vrede’ werd niet genoemd. Dat is misschien ook niet de taak die BS zich stelt. Maar als we zo doorgaan hebben we over korte tijd een volgende oorlogsronde, met nog meer verwoesting en ellende.
