Vrijdagavond, ingaande sjabbat. Mijn echtgenote Annelien maant mij dat we even moeten gaan demonstreren voor het goede doel, namelijk de Israëlische democratie redden of versterken, want die wordt met voeten getreden door de bij elkaar gelapte en corrupte regering van Netanjahoe. Annelien vertelt mij dat volgens haar politieke medestanders grote aantallen vrijwilligers op bruggen en verkeersknooppunten staan te demonstreren. Ik geloof haar op haar woord want vorige week zag onze brug zwart van de mensen die zwaaiden met Israëlische en zwarte vlaggen. De zwarte vlag verbeeldt de ernstige schaduw die over onze democratie aan het vallen is. Ik kleed me even aan, want ik loop er niet netjes bij in deze warme tijden van meer dan 30 graden Celsius, en we lopen met onze mondkapjes naar een nabije brug over een centrale snelweg.
De snelweg is vol verkeer van mensen die op weg zijn naar grootouders om ze te bezoeken voor het sjabbatmaal en ze onbedoeld te besmetten met het coronavirus.
We komen aan bij de brug, maar er is daar geen mens! Niets te beroerd trek ik mijn zwarte t-shirt uit en begin te zwaaien. Niemand op de snelweg reageert. Vorige week, toen ik daar ook ijverig aanwezig was, werd er nog wel eens luid getoeterd, en dat betekent dan instemming of afschuw, dat is niet echt duidelijk, maar het is wel een soort reactie en dat geeft moed. Nu dodelijke stilte. Ik vermoed dat niemand begrijpt wat wij tweeën daar op die brug staan te doen, zwaaiend met onze zwarte lappen.
Eenmaal weer thuis komt de waarheid aan het licht; de demonstratie is gepland voor de volgende dag, zaterdagavond, uitgaande sjabbat! Dus morgen moeten we weer. (En toen stond de brug vol met mensen en vlaggen, en er werd soms zelfs getoeterd.)
We kunnen wel klachten hebben over onze vrijheden, maar in onze tuin hangt een vaandel met het opschrift 'Crime Minister' (voor u, minder snelle geesten – hiermee wordt gedoeld op onze Prime Minister!) En dat kan dan toch zomaar.
De inmenging van de geheime dienst om via onze mobiele telefoons de met corona besmette burgers te volgen om na te gaan of ze zich wel aan hun huisarrest houden, wordt door een deel van ons met afschuw bekeken. Ik heb een suggestie voor de mensen die dit een slecht idee vinden: zet je mobieltje af en bel alleen als het hoog nodig is. En laat hem vooral thuis liggen als je even buitenshuis een boodschap moet doen. Of is dat té eenvoudig voor onze belgrage maatschappij?
En ten slotte: onze tochten met de dokters over de Groene Lijn liggen na een maand van hernieuwde activiteit weer stil, want corona is in opmars in de bezette gebieden en de Palestijnen sloten uit voorzorg de grens.
