Dit jaar wordt de 22ste traditionele herdenking op het Rabin-plein op zaterdagavond 4 november in Tel Aviv niet door de gebruikelijke linkse organisaties georganiseerd, maar door een combinatie van Commanders for Israel's Security en Darkenu (Our Way). Van beide organisaties had ik nog nooit gehoord. De eerste spreekt voor zichzelf; de tweede is een apolitieke beweging voor democratie, wederzijds begrip tussen Joden en Arabieren en de twee-statenoplossing. Klinkt vriendelijk. Ze claimen nogal wat aanhang te hebben, maar ik heb mijn twijfels.

De reden waarom de gebruikelijke organisatoren, Sjalom Achsjav, en soms HaAvoda (De Arbeid), dit jaar verstek hebben laten gaan, is niet duidelijk. De eerste te links, de tweede te politiek en grauw? Of zou het om gebrek aan geld gaan?

De aankondiging van dit gebeuren was nogal lauw gesteld, aangezien de organisatoren de politiek er ditmaal buiten wilden houden, en zich meer richtten op “de eenheid van het volk in Israël.” Op discrete wijze hadden ze de woorden “moord” en “vrede” vermeden in de eerste advertenties. Dat valt natuurlijk niet mee bij een evident politieke moord. Je zou zelfs even kunnen denken dat deze politieke leider, Rabin, een natuurlijke dood was gestorven. Ook werd de 'bezetting' niet vermeld. Felle kritiek hierop liet niet lang op zich wachten en de organisatoren hebben nu snel deze nalatigheid gedeeltelijk hersteld door aan te geven dat het wel de moord op deze belangrijke man is die hier speelt. Met die eenheid van het volk valt het natuurlijk ook best mee. Die splijting wordt er met de tijd niet beter op.

De organisatoren hadden de bedoeling te benadrukken dat Rabin niet alleen aan links toebehoort, maar van de hele bevolking is. Was dat maar waar.

Hoewel we hier natuurlijk bij zullen zijn, lijdt het weinig twijfel dat de moordenaar het laatste woord heeft gehad met zijn daad, en dat “de erfenis van Rabin” op een laag pitje staat. We hopen op een grote opkomst.