De verwachtingen voor de verspreiding van het coronavirus in de overbevolkte Gazastrook waren vanaf het begin van de pandemie al zeer onrustbarend. Er was daarbij minder in aanmerking genomen dat de bijna hermetische afsluiting van dat gebied de contacten met besmette zieken sterk zou verminderen. De grens met Israël is praktisch dicht, en vanuit Egypte komen er ook niet veel bezoekers binnen. De aantallen zieken in Gaza zijn daardoor ook opvallend laag gebleven.

Daar lijkt de laatste dagen verandering in te komen nu er voor het eerst sinds april nieuwe gevallen zijn aangetroffen, personen die via Egypte zijn binnengekomen en lokale besmetting veroorzaakten. De medische autoriteiten doen pogingen om de contacten op te sporen en de besmettingen te beperken. Als dit niet lukt, en de zaken lopen uit de hand, dan is de ellende niet te overzien.

De medische mogelijkheden in Gaza zijn beperkt, want de voorzieningen daar zijn altijd al mager. Israël heeft bij de recente vijandige verwikkelingen verklaard dat zolang er ballonnen met brandend materiaal en explosieven de grens over komen, er geen hulp hoeft te worden verwacht. Dit politieke spel kan dus heel goed verkeerd aflopen. Ook UNRWA staat financieel buiten spel. Buitenlandse inmenging, inclusief massale medische hulp, lijkt dus hoognodig in deze specifieke situatie.

Een ander ernstig probleem is dat de PLO, die de Westelijke Jordaanoever min of meer bestuurt, ook de contacten en coördinatie van Hamas uit Gaza vis-a-vis Israël op medisch gebied altijd heeft onderhouden, en zo de facto de medische problemen uit Gaza inzake uitreisvisa voor ernstige patiënten als bemiddelaar behartigde. De PLO heeft deze samenwerking al sinds enkele weken totaal opgezegd; er is dus geen aanspreekpunt meer. Dit geldt op alle medische gebieden, niet specifiek voor de coronapandemie, maar ook voor kinderen, kankerpatiënten, en zo voort.

Onze organisatie, Physicians for Human Rights – Israel, heeft uit bittere noodzaak en bij gebrek aan iemand anders die dit werk wil en kan doen, deze bemiddelende functie nu tegen wil en dank overgenomen en ons kleine kantoor wordt dag en nacht overstelpt met wanhopige verzoeken van doodzieke mensen voor wie geen behandeling in Gaza mogelijk is. Dat gaat niet alleen over behandeling binnen Israël, maar evenzeer over een doorreisvisum naar bijvoorbeeld Jordanië. Terwijl de bureaucratische klok tikt gaan er mensen dood. Ook hier kan buitenlandse hulp binnen Gaza goed worden gebruikt.

Waar blijft Europa?