Nu eindelijk het taalorgaan van Chomsky (spreek uit Tjomski, om te laten zien dat je een insider bent) zeer precies kan worden gelokaliseerd in het menselijk brein, is er al snel een geheel nieuwe industrie ontstaan in het verwerven van talen op oudere leeftijd.
Noam Chomsky, de beroemde taalkundige, had al jarenlang gepostuleerd dat er bij de mens een compact, aangeboren orgaan bestaat dat het aanleren van taal mogelijk maakt, en dat dat niet verspreid op allerlei verschillende plaatsen gebeurt; echter pas met de meest moderne middelen van visualisatie kon deze premisse inderdaad worden waargemaakt. Het orgaan kreeg meteen de welverdiende naam 'Taalorgaan van Chomsky', maar er waren ook niet voorziene gevolgen van deze vondst. Het bleek mogelijk om dit compacte orgaan op hogere leeftijd te transplanteren en zo, zonder enige inspanning, een vreemde taal te verwerven.
Dit klinkt eenvoudiger dan het in feite uitwerkt. Ten eerste moet de prospectieve taaldonor een perfecte taalbeheersing bezitten, liefst als 'native speaker'. Daarnaast zal deze donor niet graag bij leven afstand doen van zijn taalorgaan. Verder moet het taalorgaan worden geoogst binnen enkele minuten na het overlijden van de donor. Dat vereist voorbereiding in de zin dat met zeer eenvoudige stereotactische middelen het orgaan bij de bewuste donor kan worden gelokaliseerd; ter plaatse kan dan in alle rust een buisje worden geïmplanteerd met een uitgang, een bijna onzichtbare nippel, naar de buitenwereld om te zijner tijd het orgaan te kunnen oogsten, dat wil zeggen op te zuigen en te bewerken.
Dat de geschikte donor tot dit doel een hoge prijs kan bedingen, is duidelijk. En ook eventuele ethische problemen over het vaststellen van het intreden van de dood blijken niet altijd eenvoudig te kunnen worden opgelost. De donor moet tot op hoge leeftijd fris van geest zijn, en geen tekenen van dementie tonen, hoewel het niet duidelijk is of de verschillende vormen van dementie de inhoud van het taalorgaan zelf schaden, hoogstens de bereikbaarheid van de daar opgeslagen inhoud. Dit moet nog verder worden onderzocht, want dat zou de markt vele malen kunnen verruimen en directe oogst mogelijk maken.
Nu wil de gemiddelde ontvanger ofwel koper van de nieuwe taal niet wachten op het overlijden van zijn specifieke donor. Om deze onprettige wachttijden te vermijden, moest er dus een taalbank van hoge kwaliteit worden opgezet. Dat is betrekkelijk eenvoudig – het materiaal van het taalorgaan kan makkelijk worden geëxtraheerd en bewaard blijven op een atoomdunne carbon-helix. Die kan dan bij de geïnteresseerde ontvanger worden geïmplanteerd naast zijn eigen taalorgaan met de bekende methodes van neurochirurgische implantatie onder lokale verdoving. Er is met de carbon-helix ook geen probleem van bewaring en slijtage of van afstoting na de operatie als zijnde een vreemd lichaam. Het enige probleem is dat er zeer strikte administratie vereist is om elke verwarring te voorkomen. De ontvanger zou toch verbaasd opkijken als er een vergissing was gemaakt.
Succes ermee!
(Waarschuwing: Het Eten van Zoete Koek is schadelijk voor uw Geestelijke Gezondheid!)
