Zoals u weet staat BDS voor Boycot, Disinvestment & Sanctions; het is een wereldwijde pro-Palestijnse beweging, met anti-Israëlische bedoelingen om dat land te laten voelen dat de bezetting en onderdrukking van het Palestijnse volk onjuist is; daarbij speelt mogelijk een zweem van antisemitisme een rol. Al vijf jaar geleden schreef ik over dat onderwerp, en het heeft in al die jaren niemand veel verder geholpen.
Een mens kan niet overal tegelijk zijn, en ik volg Jonet niet dagelijks, maar een item werd ons thuisbezorgd via André Boers, voorzitter van het Centrum voor Onderzoek naar de Geschiedenis van het Nederlandse Jodendom in Jeruzalem. Het betreft een onderzoekster bij het NIOD, die had getekend op een petitie die opriep tot boycot via BDS, waarin samenwerking tussen Nederland en Israëlische onderzoekers aangaande de Sjoa (bijvoorbeeld in Yad Vashem) werd afgewezen vanwege Israëls houding tegenover de Palestijnen.
Ik dacht eerst dat Broers mij op wilde roepen om instemmend mede te ondertekenen, maar hij wilde juist dat het centrum een officieel protest zou laten horen tegen deze dame. Een belangrijke overweging in het artikel van Jonet was dat mevr. Kylie Thomas haar salaris indirect van de Nederlandse regering krijgt. De suggestie was dat als haar loonstrookje van Feenstra's boekhandel zou komen, het allemaal veel minder erg is. Dat aspect, dat verschil zie ik niet zitten, en dat vind ik ook een zorgelijke draai aan de zaak. Straks mag mevr. Thomas ook niet meer op een 'ongewenste' politieke partij stemmen. Laten we vooral de proporties niet uit het oog verliezen.
Dus nu geef ik even mijn mening over BDS: wie mijn columns volgt op de website van Crescas (voor Joodse educatie in Nederland), weet dat ik een duidelijk politiek standpunt inneem, en dat het officiële Israëlische beleid niet het mijne is. Ik ben er niet van overtuigd dat BDS op humanitair/moreel gebied veel effect heeft; het heeft veel meer effect om Israël economisch te raken in de organisaties en de producten van de settlers in de bezette gebieden. Daar kan ik me in vinden, hoewel ook daar een zekere problematiek ontstaat als de Palestijnen niet meer ter plaatse kunnen werken en verdienen aan de Joodse settlers aldaar, omdat die hun industrie onder druk terug moeten trekken van de bezette gebieden, ten minste in naam, en zo de werkeloosheid daar in de hand werken.
De afwijzing van samenwerking met Israëlische academische groeperingen is geen nieuw verschijnsel. Al in eerdere jaren was hierover beroering, en juist in de academische wereld wordt er wat genuanceerder nagedacht over onze regionale geschillen, en om die reden is dat volgens mij niet de juiste zachte onderbuik om BDS op toe te passen. En ook: wat heeft onderzoek betreffende de Sjoa te maken met de huidige politiek? Dat geldt zowel voor de handtekening van deze Nederlandse dame in kwestie (die eigenlijk een Zuid-Afrikaanse is) onder die petitie, als voor het bezwaar daartegen van het centrum, waar ik lid van het bestuur ben. Het is haar goede, democratische recht om onjuiste beslissingen te nemen, ook als ons centrum het daar niet mee eens is. Evenzo mag eenieder die dat wil daar tegenin gaan. Of dat enige zin heeft, is een andere vraag.
