Het gelazer tegen de NGO's is nog steeds gaande en Netanjahoe laat niet af om een wet er door te krijgen die de humanitaire NGO's klein krijgt. Het is geen toeval dat de humanitaire NGO's links georiënteerd zijn. Het probleem is dat juist deze organisaties vaak financiële steun krijgen van, of via, westerse en vooral Europese regeringen. Onze rechtse regering ziet dat met ongenoegen aan.
Wat is er zo verkeerd aan die humanitaire NGO's? Dat zij, behalve hun nuttige humanitaire werken ook een politieke mening hebben, en die niet altijd onder stoelen of banken steken. Die mening is oppositioneel, tegen de bezetting en alles wat daaruit voortvloeit. Dat is onze regering niet welgevallig en er zijn al meerdere pogingen gedaan om deze organisaties - waar ook Physicians for Human Rights (PHR) onder valt, en nog erger, de aartsvijand van het Israëlische leger, Breaking the Silence - de mond te snoeren en ze het leven onmogelijk te maken. Als wij van PHR stil ons medische werk doen, dan is dat een elegant vijgenblad voor Israël, maar als we daarnaast ons luidruchtig sterk maken tegen sociale misstanden en de bezetting, dan kunnen we beter langzaam verrekken.
In Ha'aretz, de enige linkse krant in Israël, beschrijft Israel Harel - een vaste medewerker van dat dagblad, hoewel hij zeker niet de politieke lijn van die krant belijdt - in krachtige termen hoe verderfelijk die humanitaire NGO's wel zijn. Zij bekladden Israël in het buitenland door hun subversieve gedrag, zij besmeuren de goede naam van het Israëlische leger, zij belemmeren de Joodse kolonisatie in Judea en Samaria (let op de rechtse terminologie, in plaats van gewoon de bezette gebiedsdelen) door juridische chicanes en door misbruik te maken van het Israëlische rechtssysteem, tot aan het Hoog Gerechtshof, en staan de tweestaten-oplossing voor. Alles anathema voor rechts. En dit mag Harel allemaal schrijven in de enige linkse en leesbare krant. De voorgestelde wet is totaal overbodig, zelfs volgens Harel, want de inkomsten van de NGO's zijn totaal transparant onder de bestaande wetten. Harel vraagt zich af, als hij de situatie omkeert, hoe de huidige goede gevers aan de Israëlische NGO's zich zouden opstellen als Israël zo subversief te werk zou gaan in de Europese landen en de wettige regeringen daar zou ondergraven. Israël moet die donaties gewoon verbieden, dat is de oplossing, denkt hij, daar is geen wet voor nodig.
Maar die voorgestelde wet komt er vast. Hij is inderdaad alleen geschapen om de humanitaire NGO's de das om te doen en in het huidige onfrisse politieke klimaat van Israël is de kans groot dat hij er dezer dagen door komt.
Voor wie het nog niet helemaal begrepen heeft: u denkt toch niet dat er veel vreemde regeringen het settlen in de bezette gebieden steunen. Misschien enkele Joodse multimiljonairs uit Amerika, maar die vallen niet onder de beperkingen van de voorgestelde wet, begrijpt u.
(Het lijkt nu of het wetsvoorstel wat afgezwakt gaat worden met een wat elastische clausule die grote buitenlandse donaties van particulieren ook openbaar gaat maken, met de mogelijkheid, waar dat wenselijk is, die namen van de donors toch geheim te houden. Dit voor de goede verstaander).
Wat kunnen we trouwens verwachten in een land waar de karakterloze oppositie gelijmd kan worden met mooie woorden en beloftes.
