De nationale Dodenherdenking vindt hier plaats de dag voor de viering van Israëls onafhankelijkheid. Er bestaat ook al vele jaren een alternatieve ceremonie, waarin Joden en Palestijnen gezamenlijk hun doden in de langdurige onenigheid en strijd in deze contreien herdenken. Dit jaar was het een groot evenement, waar zeker ook de gespleten proteststemming in de Joodse bevolking meesprak. Wij doen er gewoonlijk trouw aan mee, en zien het als erkenning van de pijn aan de andere kant.
De onafhankelijke krant Haaretz liet over dat gezamenlijke herdenken op 28 april een wat afwijkend geluid horen in een opiniestuk van Hanin Majadli, waarin ze haar ongenoegen uit over dit evenement. Vooral de ongelijkheid van de partijen heeft haar aandacht: de Israëlische overheersers, die de dag erna feest vieren, tegenover de Palestijnse onderdrukten, die na thuiskomst niets te vieren hebben. Dan de Israëli's die vrijelijk kunnen gaan en staan, en de Palestijnen die pas op het laatste moment, na een uitspraak van het Hooggerechtshof, werden toegelaten in Israël. En nog meer, waarvoor ik verwijs naar het genoemde artikel in Haaretz.
Schrijnende asymmetrie. Het is gepast om hier een gedicht te citeren.
Het laatste lied van Yehonatan Geffen, zeer recent overleden, speciaal geschreven voor deze alternatieve, gezamenlijke ceremonie. (vertaling EK).
De gevallenen, als gewoon, kunnen hun mening niet uiten
En komen niet 'en masse' demonstreren naar buiten
Gaan niet naar zee, surfen niet op de golven aan het strand
De gevallenen, als gewoon, gaan niet uit in enig verband
Van werelds genot en hebben van kwaad of schoon geen verstand
En "de Keus van Sophie" kan hun hart niet warmen
Verlieten hun meisje, en geen raad van onderzoek stuurt haar terug in zijn armen
Ze kunnen het oneens zijn als de minister zegt: "We betaalden een hoge prijs",
Zelfs niet als ze worden beschreven als onwijs.
De gevallenen, als gewoon, staan buiten dit spel
En daarom blijven ze kalm, en dat is wel
Als al degenen die hen de dood in hebben laten lopen
In hun naam spreken en ze voor niets verkopen
En de gevallenen, als gewoon, zijn weg.
Weg.
