De zaterdagse protestbeweging heeft de tien weken gepasseerd en neemt niet af. Even leek het of het tempo waarin de regering nieuwe weerzinwekkende wetten probeert te forceren wat afneemt. Dat is nog niet zo. Een beslissende factor wordt wellicht de vlucht van kapitaal uit Israël, vooral uit de hi-tech sector, en de onzekerheid van buitenlandse beleggers wat er hier allemaal in de nabije toekomst gaat gebeuren. Raak ze maar in hun zak, hoewel wij dat uiteindelijk ook zelf zijn.
De vorige advocaat-generaal Mandelblit, juridisch adviseur van onze regering, zei dezer dagen dat het beter was geen overeenkomst te bereiken tussen de wijd uit elkaar liggende standpunten van de regering en de oppositie, dan een slechte overeenkomst. Mooi gezegd, maar wat moet ik er mee? Ook onze president Herzog sprak hartverwarmende woorden: “de richting die de huidige regering kiest, is verwoestend en onjuist.” Gelijk heeft hij, maar het brengt ons niet echt verder. Ik was even bang dat Netanjahoe hem af zou zetten, maar dat kan niet zomaar.
Toch zijn er soms ook amusante lichtpunten. De snoepreis van ons koninklijk echtpaar naar Rome, die toch al duur genoeg uitvalt omdat er uit veiligheidsoverwegingen een hele etage van hun hotel werd vrijgemaakt, moest één dag voor vertrek ook nog worden aangepast wegens het aangekondigde 'beleg' van vliegveld Ben-Goerion door demonstranten. Er werd snel een helikopter ingezet om over alle hindernissen heen te vliegen, maar nog mooier was dat er bekend werd gemaakt dat de helikopter zou opstijgen vanaf het Hadassah ziekenhuiscomplex in Jeruzalem. Dat bleek nep. Uiteindelijk was er voor alle zekerheid een andere locatie in Jeruzalem gekozen. Wat dat de belastingbetaler allemaal kost, reken ik liever niet na.
Wat al eerder bekend was geworden, was dat er geen El Al-piloot bereid was het vliegtuig naar Rome te bemannen. Daarvoor is een buitenlandse luchtmaatschappij gevonden.
Bij het bezoek van onze minister van Financiën Smotritch aan de VS wilde geen weldenkende politicus of ambtenaar hem ontvangen; hij werd gemeden als de pest. Dat geeft voldoening.
Een ander aardig punt was dat de tolk die was ingehuurd om de redevoering van Netanjahoe – die op de sjabbat zou worden gehouden in de synagoge van Rome – simultaan in het Italiaans om te zetten, zich bij wijze van politiek protest publiekelijk terug trok. Er moest gauw iemand anders worden gevonden. Dat geeft de burger moed.
