Vrijdag 11 mei vond er een stille wandeling plaats langs de grens van Gaza, georganiseerd door Shiri Barr, als steun voor het publiek van Gaza bij hun demonstraties. De voorbereidingen werden getroffen door enkele initiatiefnemers met hun eigen lijsten, zonder grote organisaties. Alles gebeurde zoveel mogelijk in stilte, niet te veel Facebook. Ook werd men verzocht met eigen vervoer komen en niet in autobussen. Zoals jullie weten van eerdere gelegenheden, komt de Israëlische geheime dienst, zodra die hoort van een ongewenste demonstratie, meteen in actie en het leger verklaart het gebied waar de samenscholing zal plaatsvinden dan tot 'gesloten militair gebied' en verbiedt de vredelievende demonstranten de toegang. De voorbereidingen verlopen dus zoveel mogelijk by word of mouth.
Wij zijn ook niet naïef – er zitten ongetwijfeld agressieve elementen bij die Palestijnse demonstraties, maar in grote lijnen is dit een vreedzame kreet om hulp van de gewone burger van Gaza die zijn leven met de dag onmogelijker ziet worden, mede door Hamas, die militante prioriteiten heeft boven de zorgen voor de levensstandaard van de bevolking, en door de onderdrukking door Israël en Egypte, ieder om zijn eigen redenen.
De pogingen om het prikkeldraad bij de grens te doorbreken, de stenen, de brandbommen, ze maken alle een relatief klein deel uit van dit massale verschijnsel.
Wij gingen dit dus zien en zo mogelijk onze instemming betuigen met de gevoelens van de vreedzame massa aan de andere kant van het hek.
Tot al die individuele personen waren gearriveerd bij het verzamelpunt even buiten kibboets Be'eri dichtbij de Gazastrook, duurde nog wel even. Ondertussen werden we alleraardigst onderhouden door een lid van de kibboets, dat ons optimistisch voorhield dat vruchtbare samenwerking tussen beide kanten van de grens zeer wel mogelijk is, als er maar schot komt in de vrede.
In Be'eri konden we echter niets zien van Gaza, behalve enkele vliegers met mooie zilveren staarten, met onderaan een klein brandbommetje, en bijna altijd westenwind, zodat al heel wat bosschages en korenvelden aan de Israëlische kant in brand zijn gevlogen. Dat lukt weliswaar niet altijd, maar vaak genoeg. De brandweer moest in actief komen, dat konden we ook vandaag goed zien.
Na nog een stuk rijden en lopen kwamen we eindelijk bij een uitzichtpunt, niet ver van Nachal Oz, speciaal opgehoogd voor buitenlandse fotografen en cameramannen, die daar 24 uur per dag en nacht een oog in het zeil houden tot er iets interessants gebeurt. Het geeft aardig zicht over de grens met hun enorme telelenzen. We zagen vanuit de verte honderden mensen achter hun eigen prikkeldraad aan de Gazaanse kant. Soms konden we een flard van een spreekkoor horen. Veel autobanden werden er aangestoken, en zwarte rook dreef langzaam naar ons over.
Er was nogal wat militaire bedrijvigheid op de grensweg en aan onze kant, maar de militaire politie bleef kalm onder onze aanwezigheid. Dat veranderde snel toen enkele dames uit onze groep grote spandoeken ontvouwden met vriendelijke teksten voor de Gazanen, vol van steun en begrip. Weliswaar leken die totaal onleesbaar op die afstand, maar het was zeker goed gemeend. De fotografen, duidelijk verlegen om wat afleiding, begonnen de dames met veel enthousiasme te fotograferen. Dat beviel de militairen niet, en wat dacht je? Inderdaad, die haalden zonder meer de papieren voor 'gesloten militair gebied' uit het laatje tevoorschijn, en of wij maar snel wilden verdwijnen.
Juist toen werd het pas echt interessant, want zelfs ik hoorde schoten vallen en kort daarna verschenen er in de verte, tussen het publiek aan de Gazaanse kant, verschillende ambulances. Dat was duidelijk te zien, en het geluid van de sirenes drong ook goed door, maar van die afstand konden wij geen goede indruk krijgen waarom die rustige manifestatie ineens omsloeg. Inderdaad hoorden we op het avondnieuws dat er weer gewonden waren gevallen, vooral bij een ander deel van de Gazaanse grens, waar jongeren pogingen hadden gedaan het hek te forceren. Dat brengt direct represailles.
Het is leerzaam, en ontnuchterend, om deze onmogelijke situatie eens van nabij mee te maken. Hier moeten hogere machten ingrijpen. Van onze (Israëls) kant valt er jammer genoeg niet veel te verwachten.
P.S. Een domme Israëli, op wraak belust, zou die Palestijnen wel eens een lesje leren en een brandende vlieger naar Gaza sturen. Kennelijk had hij nooit van windrichtingen gehoord, want zijn vlieger landde keurig in Israël en veroorzaakte daar nóg een brand. De dader werd gepakt.
Er worden nu drones ingezet om de brandende vliegers te onderscheppen.
