Het coronavirus heeft de wereld mooi op zijn kop gezet. Een aardig detail van deze omkering is dat de Palestijnse Autoriteit nu, om gezondheidsredenen met het doel beperking van verspreiding van het virus, Israëli’s de toegang tot het Palestijnse gebied heeft verboden. Wij van Physicians for Human Rights (PHR) kunnen dus gedurende de maand maart niet op zaterdagen aan het werk over de Groene Lijn. Zelfs oorlogen hebben dit nuttige werk niet kunnen stopzetten – zeker een ongebruikelijke ontwikkeling.
Het leven hier is ook aardig ingekrompen. Het nieuws staat bol van de corona, hoe het met de dag erger wordt. De maatregelen van hogerhand worden ook dagelijks aangescherpt, waarbij onze premier prime time opeist om te laten zien hoe je je neus moet snuiten. Er wordt nogal gehamsterd, en bij onze wekelijkse boodschappen stonden wij soms versteld van de rijen in de supermarkt, waar mensen zelfs twee afgeladen wagentjes voortduwden.
Vertier gaat dicht; bijeenkomsten van meer dan tien personen worden sterk afgeraden tot verboden. Je ziet nu eindelijk ook wat maskers en rubber handschoenen op straat en in supermarkten. Mensen vragen zich af hoe dat met de seder op Pesach moet.
Van tijd tot tijd krijg ik informatie toegestuurd over het coronavirus door vrienden; die berichten variëren van Doomsday tot 'het ziekt vanzelf uit voor de zomer'.
Enkele dagen geleden schreef ik dat we vooral de proporties niet uit het oog mogen verliezen: “Een bericht van 6 januari van dit jaar in Doctors Only meldde dat tot 28 december van 2019 alleen in de VS al 2.900 sterfgevallen waren geconstateerd ten gevolge van de griepepidemie aldaar. Niemand heeft toen het luchtruim gesloten, en de scholen, theatervoorstellingen, bijeenkomsten, conferenties gingen gewoon door. Let wel, dat was nog voor de corona-extase.
De extreme maatregelen die nu genomen zijn, ontstonden in de verhitte breinen van politici, die moeten laten zien dat ze alert zijn voor de gevaren die de mensheid bedreigen, en hun raad staat haaks op de veel gematigder meningen van sommige gewaardeerde vakmensen, die het allemaal wat opgeblazen vonden."
Tot zover mijn bericht. Ook hierop kreeg ik uiteenlopende reacties en een scala van ingezonden stukken ter lering en stichting. Een vriendin vond dat ik als arts hiermee de voorschriften van ons ministerie van Gezondheid ondermijnde, en ze hoopte dat ik niet het handen wassen afkeurde.
God beware! Om elk misverstand te voorkomen, hierbij mijn mening duidelijker uiteengezet:
"Niet doorslaan. Ik begon met de laatste golf van griep te vermelden, met niet geringe sterfte, waar iedereen doodkalm over bleef.
Natuurlijk handen wassen met zeep of alcohol, en luister naar mensen als Bentwitch en Lass, die de officiële maatregels overdreven vinden.
Is het sluiten van scholen echt nodig, voor een leeftijdsgroep die nauwelijks vatbaar is voor corona? Buitenlandse reizen alleen als het echt noodzakelijk is.
Wij ouderen, de meest bedreigde groep, moeten ons zelfopgelegd onthouden van onnodige uitjes, een soort omgekeerde quarantaine."
