Waar is deze verderfelijke neergang begonnen? De huidige regering van Netanjahoe heeft er zeker toe bijgedragen. En wie luid meeschreeuwt in het koor is de uiterst rechtse, om niet te zeggen fascistische organisatie Im tirtsoe. De naam Im tirtsoe is trouwens ontleend aan de eerste helft van de zeer zionistische opmerking van Herzl: "Als je het wilt, is het geen sprookje". Hun actie om enkele vooraanstaande linkse personen in een grote advertentiecampagne als geplante spionnen ofwel mollen te beschrijven, kwam uiteindelijk niet goed over en eindigde toen een contra-advertentie van soortgelijk formaat over Rabin in de pers verscheen met het overschrift Deze 'mol' hebben ze al behandeld. Dat was niet mis te verstaan.
Ha'aretz, 27 januari 2016
De leiding van Im tirtsoe heeft zelfs halfslachtig toegegeven dat de campagne niet zo elegant was, nauwelijks dat ze ongelijk hebben.
Maar ze geven het niet op. Nu is er 'de zwarte lijst'. Op deze lijst kun je komen als vredes- of mensenrechtenorganisatie die zich kritisch durft uit te laten over onze regering, en ook als kunstenaar (toneelspeler, tekenaar, fotograaf, stand-uppist, et cetera) die zich ooit negatief heeft opgesteld over de politiek van Israël, en met name tegen de bezetting.
Deze organisaties, waar ook Annelien’s MachsomWatch en mijn dokters bij horen, vergiftigen, zoals ook u zonder moeite begrijpt, de geest van de gemiddelde Israëli volgens de officiële instanties. En die linkse kunstenaars, waar ook nogal vooraanstaande bij horen, moeten geweerd worden van het toneel, in alle mogelijke vormen, vooral als het gaat over een podium dat gesubsidieerd wordt door vadertje staat. Onze minister van cultuur, Miri Regev, is het daar roerend mee eens.
Tegen deze hetze werd afgelopen vrijdag een welbezochte manifestatie georganiseerd door alle vredes- en mensenrechtenorganisaties samen, met het duidelijke doel om de moed er in te houden. Ik wist niet dat het zo'n veertigtal organisaties zijn die op de shit-list staan – wel hoe gering hun invloed is bij de massa. Dit feest werd gehouden in Hangar 11 van de haven van Tel Aviv, die al jaren geen haven meer is, maar een levendig uitgaanscentrum.
Veel van de geboycotte artiesten werkten belangeloos mee. Het devies was dat we ons niet laten muilkorven, leve de democratie. Er stond een eenzame demonstrante aan de ingang met een bord waarop ze nog eens goed uitlegde waarom wij verraders zijn. Ik vond het mooi dat zoiets gewoon mag. En wij linksen zijn niet zo agressief; die mevrouw kon daar gedurende de hele festiviteit blijven staan zonder gemolesteerd te worden. Later kwam er nog een heer bij met een Israëlische vlag. Dat is meestal ook goed nieuws – zij zijn uiteraard de echte zionisten en patriottische Israëli's!
De muziek was oorverdovend, zoals het hoort in deze omgeving. We mogen dan na afloop gesterkt naar huis.
Wij maken ons zorgen over de zoveelste Palestijnse hongerstaker, de journalist Al-Qiq, die in zorgelijke toestand zijn staking heeft beëindigd nadat zijn administratieve hechtenis was afgeblazen – tot de volgende keer. Degenen van hogerhand die voor dat soort beslissingen verantwoordelijk zijn, deinzen ook terug aan de rand van de afgrond. Ik neem aan dat de ellende niet te overzien zal zijn als ooit een hongerstaker aan zijn actie onderdoor gaat.
