Breaking the Silence (BS) is een organisatie, een NGO, die getuigenissen van soldaten opneemt en publiceert, vooral waar mogelijk sprake zou kunnen zijn van morele overtredingen. Vaak is er behoefte bij de soldaat zelf om op deze manier in het reine te komen met zijn militaire verleden. Al deze getuigenissen worden eerst aan de militaire censor voorgelegd. Deze laatste heeft gewoonlijk weinig te schrappen want BS draagt er zorg voor dat militaire geheimen niet gemeld worden. Het gaat eerder over gedrag dat in strijd is met de gedragscode van ons leger zelf. De soldaten worden bij het interview uitdrukkelijk gewaarschuwd geen geheim materiaal te vermelden. De organisatie is al eerder geïnfiltreerd en beklad door provocateurs, met de bedoeling om BS te vangen op overtredingen van het militaire geheim. Recent was er een rapportage op het tweede televisiekaal in Israël waar video's van zo'n provocateur getoond werden. Deze, lid van een buitengewoon rechtse beweging, probeert BS te incrimineren. Er was een soldaat en geestverwant ingeschakeld die inderdaad moedwillig handelingen had verricht die tegen de militaire bevelen ingingen.
De boze opzet is in zoverre geslaagd dat de minister van defensie een onderzoek gaat instellen naar mogelijke overtredingen van BS. De gebruikelijke meeschreeuwers in en buiten de regering spreken natuurlijk van verraders en een mes in de rug. Zelfs een Knessetlid van de Zionistische Unie van Herzog, waar wij ooit van hoopten dat ze een alternatieve regering zouden kunnen vormen, huilde mee in het koor. Het zogenaamde geclassificeerde materiaal in de uitzending was, zoals gewoon bij BS, door de censor goedgekeurd. Gelukkig konden we ook enkele meer bezonken stemmen horen van mensen die zich realiseren dat BS er voor hoopt te zorgen dat het leger zich zo moreel mogelijk gedraagt, onder andere in Ha'aretz. Daar werd geschreven dat dit een typerend geval is van 'shooting the messenger' in plaats van het leger tot de orde te roepen.
Mijn vrouw Annelien zette deze foto op Facebook
Het zal velen van u schokken dat het gedonder in het Palestijnse dorpje Duma, waar bijna een hele familie levend verbrand is door rechtse misdadigers, nog geenszins is afgelopen. Het huis van een oom, die de euvele moed had om te getuigen inzake die eerdere misdaad, is in de nacht in brand gestoken. Er is wel schade aangericht, maar gelukkig vielen er ditmaal geen doden. Hoe durven ze!
Physicians for Human Rights (PHR) gaf zojuist een rapport uit over verregaand gebruik van de maatregel van solitaire opsluiting van Palestijnse gevangenen. Dit wordt veelvuldig toegepast als intimidatie en straf. Zij wijzen op de geestelijke en lichamelijke schade die deze strafmaatregel teweeg brengt bij de gevangenen die daar langdurig aan worden blootgesteld. Terwijl internationale organisaties juist dit soort straf zoveel mogelijk willen beperken, en zelfs streven hem af te schaffen omdat ze het beschouwen als een vorm van foltering, wordt dit steeds meer toegepast door de Israëlische gevangenisautoriteiten voor een groot aantal doeleinden. De solitaire opsluiting is een interne beslissing van het gevangeniswezen, daar komt geen rechter aan te pas, en de aanwezige statistieken zijn zeer partieel. Er zijn in de Israëlische gevangenissen isolatiecellen, die praktisch gezien geheel beantwoorden aan de doeleinden van solitaire opsluiting, maar ze worden niet zo genoemd. Wie daar zit valt daardoor niet binnen de officiële statistieken die de gevangenissen met tegenzin openbaar maken voor PHR. Dus het is allemaal veel erger dan het lijkt. PHR krijgt de resultaten van deze strafperiodes te zien en te behandelen als de gevangenen eindelijk vrij zijn. Ze hebben daarmee ruime ervaring.
PHR waarschuwt tegen deze extreme straf en roept de Israëlische artsen op om hierover hun stem te laten horen. Goed werk.
