Deze term is hier nu veel in het nieuws, nadat een elite groep twee van zijn eigen officieren in het donker niet herkende, en hen met succes doodschoot. Heel betreurenswaardig.

Dit wordt geen column over eufemismen in het algemeen; dat is zeer gebruikelijk in
de politiek, bij ziekten, sterven, en dergelijke. Ik wil het specifiek hebben over de weerzinwekkende terminologie bij ongevallen waarbij eigen strijdkrachten betrokken zijn. Dat is dus gedood door friendly fire. In het Nederlands wordt dit soort gebeurtenissen neutraler aangeduid met ‘eigen vuur’. Het moderne dagelijkse Ivriet heeft de Engelse term zonder meer overgenomen.

In Israël is zo'n voorval des te schadelijker in de afloop, omdat het leger wordt opgeleid om duistere figuren rond het legerkamp met één klap onschadelijk te maken. Hier was gebrek aan communicatie de oorzaak van het ongeval.

Het toevoegsel 'vriendelijk' vind ik zo onsmakelijk, omdat het dodelijke element vergoelijkt wordt. Ik hoor de nabestaanden van de slachtoffers al zeggen dat het friendly fire was. Het heeft in mijn ogen iets inherent verkeerds: ‘fire’ is nooit ‘friendly’, en altijd schadelijk. Ik prefereer de Nederlandse terminologie.

Een heel ander onderwerp: Netanjahoe is weer bezig ons allen om zijn pink te winden en zijn gerechte straf te ontlopen. De zwakke openbare aanklager doet hier half werk bij de 'regeling' tegenover een gerespecteerde oud-rechter bij het Hooggerechtshof, die is gerekruteerd door het kamp van Bibi, en de grote winnaar lijkt onze slimme vos te worden. Ik hoop dat dit feestje niet doorgaat.