Onze wekelijkse demonstratie met de zwarte vlaggen op de brug dichtbij ons huis was maar een droeve zaak. We zitten in de lockdown, die nu serieus wordt gecontroleerd en gehandhaafd door de politie. Het aantal demonstranten was geslonken tot de harde kern van een twintigtal vasthoudende doorzetters. In tegenstelling tot normale tijden, wanneer drommen auto's langs komen, was het aantal automobilisten die onder de brug door reden ook nauwelijks de moeite waard om het huis uit te gaan in de kille en harde wind.
Op Balfour, bij de ambtswoning, gaat het er nog steeds feestelijk aan toe.
In de politiek moeten de splinterpartijen hun ego's overwinnen en samenwerken voor de uiteindelijke partijformaties en hun programma’s dienen definitief vastgesteld te zijn op 5 februari. Er is dus nog wat tijd. Maar ik zie daar geen onbetwiste leider uit opstaan. De slogan: “Alles behalve Bibi” is ook te negatief om de massa enthousiast te maken.
Wij hebben dus een vrij harde lockdown, waar de vromen zich totaal niet aan storen, met desastreuze gevolgen. Zij maken een verhoudingsgewijs onevenredig groot aantal van besmettingen en zieken uit. De politie durft niet echt op te treden tegen deze mensen, en hun terughoudendheid is begrijpelijk. Wat moet je denken van Joodse politie die Joden de sjoel uit slaat waar ze met tientallen in gesloten ruimtes zonder masker bidden. Kun je je voorstellen hoe dat er op het tv-nieuws uit zou zien? Met welke vreselijke associaties?!
Met de vaccinaties gaat het goed, meer dan twee miljoen, maar de ziekte wint nog steeds veld. We zijn niet over de top heen, en de lockdown wordt nog twee weken verlengd. In dat verband is het onbegrijpelijk dat het luchtverkeer vrij ongestoord verder gaat, inclusief heen en terug naar onze nieuwe vrienden in de Verenigde Arabische Emiraten. Van de hoognodige quarantaine komt weinig of niets terecht.
Het werk van Physicians for Human Rights gaat door. Wij zijn essentieel bevonden en steken wekelijks ongestoord de Groene Lijn over.
