Onze verwachtingen voor 2021 zijn niet al te hoog gespannen. Financieel gezien zullen de nieuwe 'vredesovereenkomsten' tussen Israël en onze omgeving ons geen windeieren leggen. Dubai is al meteen een favoriet vakantieoord geworden voor reislustige Israëli's.
Toch betekent dat voor onze status in het Midden-Oosten nog geen doorbraak. Met alle nieuwe vrienden blijven wij de vreemde eend in de bijt.
Dezer dagen is er flink met de vaccinatie tegen corona begonnen, dus zal die pandemie in de komende maanden wel tot rust komen, met of zonder verdere lockdowns.
Wij, van links, maken ons generlei illusies dat er een nieuwe politieke situatie in Israël zal ontstaan. Zelfs als Gideon Sa'ar de nieuwe leider wordt van de Likoed – en dat hoop ik van harte, alleen al om eindelijk verlost te zijn van Netanjahoe en zijn aanhangers – blijft de politieke lijn naar buiten onveranderd. Wij zullen ons dus neer moeten leggen bij een rechtse politiek, die geen toenadering oplevert met de Palestijnen. Met twee politieke leiders, een van ons die niet wil, en een van de Palestijnen die niet kan, kom je nergens.
Politiek links bestaat hier niet meer. Het veld van het centrum, na de implosie van Gantz, is nu geheel open voor allerlei splinterpartijen, die achter de schermen verschillende combinaties uitproberen, zelfs met nieuwe generaals, waar niemand voldoende charisma of kracht heeft om een trekpleister te vormen.
Nu er toch is besloten in maart weer eens verkiezingen te houden, lijkt mij het wekelijks of vaker met zwarte vlaggen demonstreren tegen Netanjahoe en zijn kornuiten, wat we een half jaar lang trouw hebben gedaan, verder zinloos. Daar ligt hij niet wakker van. De gedachte dat hij berouwvol zijn ambt neerlegt – vergeet het maar. Geen schijn van kans.
Het volk moet maar eens duidelijk zijn zegje zeggen.
Tot hier, doffe ellende, maar ik wil ook iets opwekkends melden. Vandaag, vrijdag 1 januari 2021, was er 's middags een aardige ceremonie op het centrale plein van ons stadje Ramat Hasharon. Er werd daar, onder grote belangstelling van de burgerij, een beeld geplaatst.
Dat beeld is belangeloos, zonder enige externe subsidie, vervaardigd door een Israëlische kunstenaar, Itay Zalait, een man met het hart op de juiste plaats. Het beeld is levensgroot in brons gegoten, en stelt de strijdende Israëli voor, 'De held van Israël', maar niet onze wakkere soldaten, zoals jullie mogelijk verwachtten, maar juist de gewone burgers die het zat zijn. Degenen die niet aflaten te protesteren tegen alles wat er hier nu gebeurt met onze democratie, het kleinhouden van justitie, het met voeten treden van de rechten van minderheden, leugens en bedrog van hogerhand, noem maar op. Het beeld is echt van deze periode: de figuur heeft een mondkapje op en draagt fier de Israëlische vlag.
De heldhaftige Israëli
Het beeld was een week of drie geleden, zonder toestemming van de autoriteiten, op het 'plein van de democratie' geplaatst (dat is vlakbij de Balfourstraat in Jeruzalem, de locatie van de ambtswoning van Netanjahoe, waar wekelijks de grootste protesten plaatsvinden), en daar zonder enige vorm van proces verwijderd door de politie. Het is daarna tijdelijk overgebracht naar het welbekende Rabinplein in Tel Aviv, en begint nu een rondreis langs allerlei steden met progressieve meningen.
Het aardige van die ceremonie is dat je samen met honderden medestanders even een injectie van hoop krijgt in ons streven om deze wereld wat beter te maken.
