Het boek Hallo witte mensen van Anousha Nzume heb ik niet gelezen, maar ik zag haar bij Tijd voor Max. Daar pleitte ze voor meer begrip en gelijkwaardigheid, maar had het niet over de “culturele toe-eigening” door witte mensen van een andere (zwarte) cultuur. Die vindt Anousha niet kunnen. ‘Wij’ mogen zelf geen Turks of Marokkaans restaurant beginnen en ook geen rastakapsel dragen, bijvoorbeeld. Als ik het begrip google, vind ik dat ook Afrikaanse kralen en zwarte piet eronder vallen. Ingewikkeld dus.

Ik probeer het te begrijpen en kom op het boek Dit zijn de namen van Tommy Wieringa. Daarin komt een rabbijn voor die zó onecht is dat ik mij zeer ergerde. Wieringa had een rabbijn geraadpleegd en braaf overgeschreven wat hij had gehoord. Maar er klopte niets van. Zijn toe-eigening van het Exodus-verhaal beviel mij ook niet. Maar ja, dat doen de christenen sinds mensenheugenis.

Ik vind dat vervelend, omdat ik denk dat de gemiddelde lezer dan weer eens een verkeerd beeld krijgt van moderne Joden. Die dus niet allemaal kosjer eten, peijes dragen of op sjabbat niet met de auto rijden. Vervelend dus, een probleem dat alle minderheden meemaken: onbegrip en vooroordelen.

Maar om dan boos te worden dat AH met pasen matses verkoopt en het hele jaar door pitabroodjes en choemoes? Dat lijkt me wat overdreven.

De Surinamers, Marokkanen en Turken zijn in verhouding nog maar kort in Nederland en vinden het (ik generaliseer nu) vervelend dat wij dingen uit hun cultuur leuk en lekker vinden en dus overnemen. In ieder geval vindt Anousha dat. De Indische bevolking heeft daar geen last meer van, wij kunnen overal saté met pindasaus bestellen. We maken ook onze eigen sushi en taco's. En bij ons in de buurt is een pizzeria die door een Turkse Nederlander wordt gerund, hoe zit dat dan?

Ik gun Anousha haar verontwaardiging over racisme, maar de vermenging van de eetculturen vind ik een aanwinst. Anders aten we hier nog steeds alleen boerenkool met worst.