Het onvolprezen www.jonet.nl houdt mij op de hoogte van Joods nieuws in Nederland en omstreken en verrast mij vaak. Zo las ik dat iemand in de rede vallen (waar ik mij vaak aan bezondig) niet onbeleefd is, maar 'zeer betrokken behulpzaam overlappen' betekent, en dat het een typerende manier van praten is voor Joden (uit New York en van Oost-Europese afkomst). Deborah Tannen heeft dit onderzocht.
Inderdaad, ik ben waarschijnlijk van asjkenazische afkomst (al zouden de Citroenen misschien ook met hun handel uit Spanje meegekomen kunnen zijn) en herken dit dus. En ja, als ik iemand tref die dat ook doet, ook van de hak op de tak springt, steeds weer nieuwe dingen vertelt en lekker doordramt (Tannen noemt dit keurig 'het steeds weer ter sprake brengen van een onderwerp als de ander dit niet meteen oppikt'), is het vaak iemand met een Joodse achtergrond, al heb ik niet-joodse vriendinnen die er ook goed in zijn.
En zegt Tannen, misschien is dit wat antisemitisme in de hand werkt bij mensen die wat bedachtzamer en trager redeneren, omdat je wordt beoordeeld op je manier van spreken.
Ik doe heus mijn best te wachten totdat iemand is uitgesproken, maar in mijn enthousiasme praat ik dus vaak al eerder mee. Zou het echt in de genen zitten? Of is het gewoon een persoonlijke irritante eigenschap? Deborah Tannen vindt van niet, dat stelt mij gerust. Nu de anderen nog overtuigen dat we alleen maar 'actief luistergedrag' vertonen en behulpzaam aan het overlappen zijn.
