Bas Kromhout, hoofdredacteur van het Historisch Nieuwsblad, reageert op het uitgebreide dossier over de affaire Van Liempt en de nivellering in BMGN – Low Countries Historical Review, een van de oudste wetenschappelijke tijdschriften van Nederland, zoals hij schrijft. Daarin gaan verschillende historici in op de affaire en betogen zij onafhankelijk van elkaar dat het proefschrift over Gemmeker wél plagiaat bevat. Dit in tegenstelling tot de onderzoekscommissie die daar geen bewijs van vond.
Kromhout is niet objectief, zegt hij zelf en dat is een understatement. Hij noemt de discussie een burenruzie en beticht de schrijvers van een “offensief”, zelfs van “een complottheorie” (tegen Van Liempt), en noemt het dossier in het BMGN “eenzijdig”, “pover onderbouwd” en “slecht beredeneerd.”
Het is zeker eenzijdig, omdat Van Liempt niet wilde reageren, met het flauwe excuus dat hij geen tijd kreeg. En de promotor van Van Liempt, Hans Renders, verdedigt hem, omdat het volgens Renders alleen over de persoon gaat, alsof dan geen kritiek mogelijk is. Hij heeft het ook over de “zogenaamde” nivellering, alsof het vergoelijken van oorlogsmisdadigers geen feit is.
Maar wie is er begonnen? Ad van Liempt zelf, die het boek van Isabel van Boetzelaer met haar leugens over haar foute vader aanprees. Daar werd natuurlijk kritiek op geleverd. Toen moest hij wel erkennen dat hij fout zat. Maar verder lijkt het erop dat kritiek op de gang van zaken niet mogelijk is volgens Kromhout, Van Liempt en natuurlijk ook Bart van der Boom en Chris van der Heijden.
Kromhout probeert de beschuldiging van plagiaat in Van Liempts proefschrift over Gemmeker te pareren. Hij noemt daarbij alleen Lotte Bergen, van wie het boek over Gemmeker “weinig om het lijf” heeft, dus blijkbaar gewoon mag worden geplagieerd. En hij noemt alleen haar en niet de anderen van wie duidelijk is dat Van Liempt plagiaat heeft gepleegd, onder anderen Nanda van der Zee.
Het enige dat hij en ook Hans Renders – naast de 'usual suspects' – doen, is aanvallen in oorlogstermen (“Stasi-achtige methoden”), zonder enige geldige argumenten te geven. Van Liempt had zich er al eerder vanaf gemaakt in het NRC interview, dat ik in een eerdere column kritisch bekijk. Ik zeg daar onder meer: “Het corrigeren van fouten, een aanval? En wie valt wie aan? Ja, dat is de tactiek, altijd zelf aanvallen en je vijand zwart maken, als je niet tegen kritiek kunt.”
Natuurlijk zijn er altijd verschillende opvattingen van historici over wat er werkelijk gebeurd is. Dan is discussie mogelijk, over feiten en omstandigheden. Maar hier worden de critici alleen zwart gemaakt en hun argumenten niet of nauwelijks weerlegd.
Kortom, de burenruzie is begonnen door de verdedigers van Van Liempt, die geen kritiek kunnen verdragen. Het idee van de nivellering moet koste wat kost worden verdedigd, zodat de daders er minder slecht vanaf komen en de slachtoffers minder onschuldig zijn.
De nabestaanden van de door de nazi's vermoorde Joden en Roma/Sinti worden hierdoor steeds weer diep gekwetst. En daar hoor ik Kromhout en zijn vrienden niet over.
