Schokkend om het NIW afgelopen vrijdag in de bus te krijgen met twee witte A4tjes eromheen. Ik woon niet eens in Amsterdam of Amstelveen. Moeten we ons weer verstoppen? Niet laten merken dat we Joods zijn?
Gezien de groeiende protesten tegen Israël wereldwijd, waar die vreselijke leus wordt geroepen, lijkt het er wel op. Maar die betekent “alleen dat de Palestijnen ook in Palestina willen wonen”, zoals een demonstrant onnozel zei. Er is helemaal geen Palestina op dit moment, maar dat wordt voor het gemak maar even vergeten – als men het al weet.
Oh, is Netanjahoe corrupt?, zei een goede vriendin verbaasd. We vergeten dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen écht weet wat er aan de hand is. We moeten het jodendom goed uitleggen, zei Simon Schama in weer een prachtig interview. Ik ben bang dat het niet helpt. Het dunne laagje beschaving en schuldgevoel over de Sjoa is er weer af en antisemitisme is er gewoon weer overal openlijk.
Het helpt niet dat het idee van goed en kwaad aan erosie onderhevig is. Van de vergrijzers weten we het nu wel, die vergoelijken de misdaden van hun (groot)ouders). Maar ook een hedendaagse fout wordt weggemoffeld. In NRC pleit Onno Aerden samen met dominee Joost Röselaers voor vergeving van zijn foute tweet, waardoor hij moest opstappen bij Nieuw Sociaal Contract (NSC). De dader die pleit voor zijn eigen vergeving? Met als voorbeeld Jezus en het werpen van de eerste steen, heel christelijk dus. Oh nee, Hannah Arendt haalt hij er ook nog bij, je moet namelijk iedereen vergeven. Dacht het niet.
En NRC zelf kan er ook wat van. Het redactioneel commentaar vindt naar aanleiding van het nieuws over het NSDAP-lidmaatschap van prins Bernhard ook dat “niemand onfeilbaar is” en “niet alles zwart of wit, goed of fout is”. En ja, daar gaan we weer: je moet het natuurlijk in de 'historische 'context' zien.
Simon Schama zegt: “Ik wil dat woord nooit meer horen. Context is een belachelijk, leeg en zinloos woord. Het betekent alleen maar dat jij de grens wilt bepalen van wat er wel en niet toe doet in de geschiedenis.”
En wat ook niet helpt, is de schijterigheid van veel Nederlanders. We weten het natuurlijk, wegkijken, je er niet mee bemoeien, geen kant kiezen, 'neutraal' zijn. Stel je voor dat je ergens verantwoordelijk voor moet zijn en actie moet ondernemen. Géén Israëlische vlag op het gemeentehuis dus, maar een laffe 'vredesvlag'. Ik ben blij dat Marcel van Roosmalen het zelf zegt in zijn column, want ik hoor dat verder nooit van de 'gewone' Nederlander. Alleen, “zodra Israël terugslaat, verdwijnt de sympathie”, zegt Simon Schama.
Wil ik het NIW dan gewoon in de bus, zonder papier eromheen? Ik hoef op dit moment niet zo bang te zijn dat mijn buren er iets van vinden. Maar ik ben solidair met alle andere Joden die dat wel moeten zijn.
