Op Jonet wordt aandacht besteed aan een documentaireserie over foute Nederlanders, Nationaal Verzwegen Trauma geheten; een gotspe, die serie: wéér worden daders als slachtoffers neergezet en wéér worden hun daden vergoelijkt door hun kinderen.
Een van hen is Nol Koot, de zoon van de door het verzet vermoorde Hendrik Koot, die NSB- en WA-lid was. Deze zoon was zelf SS'er, wat niet wordt vermeld in het interview met hem. Dat stond op de site www.inmijnbuurt.org, maar die informatie is daar inmiddels verwijderd. Deze site wordt gesubsidieerd door – drie keer raden – het 4 en 5 mei-comité.
Het is uitermate treurig om hier wéér mee bezig te zijn, maar het moet worden aangeklaagd en veroordeeld. Het boek Grijs Verleden van Chris van der Heijden stamt uit 2001, dus twintig jaar later proberen de foute kinderen van foute ouders hun daden goed te praten en het dus zelfs een verzwegen trauma te noemen wat hen overkwam. De daders zijn gestraft en zij en hun kinderen hebben daar onder geleden, dat is duidelijk en wordt ook niet ontkend, maar om dit gelijk te stellen met de trauma's van de slachtoffers is schandalig.
Vooral het vergoelijken maakt het tot een vergrijsde massa, waar geen verschil meer is tussen slachtoffers en daders. De vele kinderen, die wél de fouten van hun foute ouders erkennen en ze niet vergoelijken, hoor je helaas niet. De grootste schreeuwers krijgen gehoor uit sensatiezucht en het nog altijd verborgen schuldgevoel van veel Nederlanders. Het 4 en 5 mei-comité is daaraan medeplichtig.
Ik blijf herhalen dat het tijd wordt dat het hele comité opstapt.
