De directeur van Westerbork is met veel fanfare vertrokken. Alom is hem lof toegezwaaid, voor alles wat hij heeft bereikt. Maar in alle verhalen en interviews rond zijn afscheid kon Dirk Mulder het niet laten om te klagen over die lastige Joden die zijn feestje hebben verpest. Met dreigementen, waarvan niet duidelijk is wat ze inhielden, maar ook omdat ze niet wilden dat Westerbork vertrekpunt werd voor een sponsortocht voor hedendaagse vluchtelingen.

Wéér komt hij met het argument dat Westerbork niet alleen het kamp was, waarvandaan onze familieleden naar hun ondergang moesten vertrekken. Alsof iemand dat ontkent! Maar dat is het punt niet. Onze redelijke argumenten werden gewoon op één hoop gegooid met die dreigementen, omdat Mulder bleef doorzeuren dat er ook andere bewoners van het kamp waren geweest, zoals Joodse vluchtelingen voor de oorlog en Molukkers na de oorlog. Om maar niet te spreken van de foute Nederlanders die er ook werden geïnterneerd. Maar die werden niet systematisch vermoord, dát is het verschil.

Het is het op één hoop gooien van alle slachtoffers, dat wéér zorgt voor het vergrijzen van de geschiedenis en daardoor het ontkennen van de Sjoa als een veel grotere ramp. Mulder doet dat bewust, ik kan niet anders constateren. Waarom erkent hij niet gewoon dat kamp Westerbork een plaats moet zijn waar de nadruk moet liggen op de Sjoa? Anders doe je geen recht aan de slachtoffers en hun nabestaanden. Dat heeft Mulder niet gedaan, integendeel.

Frits Barend heeft in het NIW zijn kant van het verhaal verteld. Hij klaagt Mulder ook aan, in het bijzonder om de manier waarop hij Chaja Polak heeft bejegend, die pas na veel aandringen haar verhaal mocht houden in Westerbork. Haar boek weerspreekt Isabel van Boetzelaers boek over haar foute familie. Zij mocht wél meteen komen.

Barend noemt ook Ad van Liempt, die een kwalijke rol heeft gespeeld door het boek van Van Boetzelaer aan te prijzen en daar maar met moeite afstand van nam. Hij is nog steeds lid van de Raad van Advies van Westerbork en stond als spreker op het programma van het afscheid van Mulder.

Barend schrijft dat hij voor de afscheidsreceptie was uitgenodigd en zich daar “als een gentleman” zal gedragen. Maar wegblijven was een beter signaal geweest.