Mijn Nederlandse kennis die samen met zijn vrouw in november op aliya kwam, werd door een medepassagier gevraagd of zijn besluit was ingegeven door de (on)veiligheid in Nederland. Nee dus. (Dit was twee dagen voor de aanslagen in Parijs). Een tweede passagier begon over de Syrische vluchtelingen die massaal naar Nederland komen. Mijn kennis antwoordde dat Europa zich van zes miljoen Joden had ontdaan en daar inmiddels 25 miljoen Moslims voor had teruggekregen: “Tel uit je winst.” Verdere vragen bleven uit.
De zondag na de aanslagen draaide de populaire Israëlische legerzender Galgalatz voortdurend Franse chansons: Jacques Brel’s Ne me quitte pas, Tous les garcons et les filles de mon âge van Françoise Hardy, etc. De muren van de Oude Stad werden rood-wit-blauw verlicht en langs de King Davidstraat hingen, een beetje slapjes door gebrek aan wind, Franse vlaggen. Een vriendin van me maakt zich zorgen over haar Franse buurvrouw, net op aliya gekomen en al behoorlijk angstig door de aanslagen met messen en auto’s hier, die ook nog een woning in Parijs heeft die ze als veilige vluchthaven beschouwde, maar die intussen toch is begonnen met een oelpan. Een ‘vluchten kan niet meer’ situatie.
Professor en politica Naomi Chazan (Meretz) sprak zich in the Times of Israel fel uit tegen Netanjahoe’s poging de terreuraanslagen van IS in Europa gelijk te stellen aan de aanslagen van Palestijnen in Israël. De oorzaak, het ineenstorten van het postkoloniale systeem van natiestaten in het Midden-Oosten is iets anders dan het Israëlisch-Palestijns conflict, met de bezetting van de Westoever, schreef zij.
Er zijn hier ook heel andere geluiden te horen. Iemand postte op mijn Facebookpagina een video van een 15-jarige jongen, Natan, volgens de onderschriften seculier opgevoed, die 15 minuten bewusteloos was (of klinisch dood) en gedurende die tijd een bijna-dood ervaring had, waarbij hij via de gebruikelijke tunnel met een allesomvattend en liefhebbend Licht aan het einde, belandde in Gan Eden Tachton, het lagere niveau van het Paradijs. Een orthodoxe rabbijn, Rami Levy, laat de oprechte, spontaan ogende jongen zijn verhaal vertellen in een Israëlische sjoel. Natan’s verdere ervaringen in de niet-aardse dimensies, zijn niet alleen maar paradijselijk van aard maar ook beangstigend, zo komt hij de Malach HaMavet (de Doodsengel) tegen. Ze komen, tot enthousiasme van rabbijn Levy, overeen met wat er in mystieke geschriften is geschreven over de toekomst van Israël, en vooral met wat sommige Hebreeuwse profeten hebben voorzegd: de oorlog van Gog en Magog die aan de Messiaanse tijd zou voorafgaan. In die oorlog zal Israël tenslotte door de hele wereld worden aangevallen, alle goede Joden (die mitswot vervullen of goede daden verrichten) zullen overleven, maar miljoenen zullen ook omkomen. Bovendien zal dit alles ‘binnen enkele maanden gebeuren’. De rol van Gog, de slechterik, wordt door Natan resoluut aan Obama toebedeeld. Het uit orthodoxe mannen en jongens bestaande gehoor – ik kon tenminste geen vrouw ontdekken op de video – stelt wel wat kritische vragen maar laat de apocalyptische boodschap verder nogal gelaten over zich heen komen …
