Gisteravond las ik een bericht dat het ministerie van Volksgezondheid een totaal uitgaansverbod overweegt voor senioren, dus afgezien van wel of niet besmet: helemaal thuisblijven. Om deze ‘kwetsbare groep’ te beschermen. Het rare is dat vrouwen boven de 65 al kwetsbaar worden geacht, maar mannen pas boven de zeventig. Ik las ergens dat vrouwen een beter werkend immuunsysteem hebben, doordat ze twee X-chromosomen hebben, terwijl mannen het moeten doen met een X- en een Y-chromosoom. Die X-chromosomen spelen een rol bij immuniteit – het schijnt ook een reden te zijn waarom auto-immuunziektes vaker voorkomen bij vrouwen dan bij mannen, kwestie van overreagerende X-chromosomen. In het Algemeen Dagblad lees ik vandaag – 24 maart – dat het aantal sterfgevallen door Covid-19 hoger is onder mannen dan vrouwen.
In de Jerusalem Post reageert een lezeres uit Netanya op deze aangekondigde isolatiemaatregel: “We are told that testing for the virus will be increased but we are not told how to obtain the testing if needed. No contact number is given for this, so called, vital service. We are told not to go to the hospital, not to visit our doctor’s surgery and not to call Magen David Adom. Perhaps it is a way of ensuring that we elderly citizens die quietly at home? Devoid of a working government for over a year, our health service has gone into decline resulting in overstretched and understaffed hospitals. My own GP (huisarts, evs) said that the financial cost of one election could have produced a fully equipped and medically serviced hospital. The reality of three elections, with the possibility of a fourth, has contributed towards an untenable situation for our health service.”
Vanochtend vroeg trok ik dus mijn hipste strakke spijkerbroek aan, zette een donkere zonnebril op, wond een kleurige sjaal om mijn hals en liep via kleine sluipweggetjes waar je geen politie zou aantreffen, naar de supermarkt. Daar aangekomen bleek dat overbodig, want tussen het schaarse publiek bevonden zich ettelijke grijsharigen. Bij de ingang van de supermarkt kon je een ontsmettingsdoekje trekken, om je handen te bewerken en de stang van de supermarktkar. Het personeel had allemaal mondkapjes om en blauwe medische handschoentjes aan. Ook veel klanten waren bemondkapt. Ik niet, want heb niet op tijd gehamsterd en nu zijn ze niet te krijgen. De meeste klanten hielden trouwens gedisciplineerd de aanbevolen afstand van circa twee meter aan, ook in de rij voor de kassa. Het aantal besmettingen op 24 maart is 1.656 (stijging van 214 sinds gisteravond), van wie 31 ernstig ziek, en 46 mensen hersteld. Meer dan 71.000 mensen zitten in quarantaine. Twee sterfgevallen: de 88-jarige uit Hongarije afkomstige Aryeh Even, een van de Hongaarse kinderen die destijds werden gered door de Zweedse diplomaat Wallenberg. De tweede is een vrouw van 67, die ook andere ernstige kwalen had.
Ik heb wel een rustig ritme gevonden in wat ik maar zal beschouwen als een retraite: ’s ochtends even de boodschappen doen, de rest van de dag binnen. Daarna een vaste telefonische sessie met een vriendin die in de buurt woont en in veertien dagen totale quarantaine zit vanwege een kennis die corona-ziek is geworden. ’s Middags belt er iemand van de sjoel om te vragen hoe het gaat. Ik bel zelf met iemand die net heeft gehoord dat ze, helemaal los van corona, een kwaadaardige tumor in haar long heeft. Gelukkig heeft ze een zus met medische connecties die haar nu vergezelt naar ziekenhuisafspraken voor MRI’s en CT-scans en wat dies meer zij, en functioneren de ziekenhuizen nu nog goed. Ik neem haar mee in mijn ‘Misjeberach’-gebed voor alle zieken. ’s Avonds is er meestal een virtuele bijeenkomst via Zoom, bijvoorbeeld van Michael Kagan over de voorbereiding op Pesach, of over een bijeenkomst waarin we allemaal tekenen en schilderen om onze stemming of angst in deze tijden uit te beelden, of allerlei lessen over kabbala of de parasja van de week – te veel om op te noemen. Ik kom niet eens toe aan het bekijken van films die gratis ter beschikking worden gesteld.
Ondanks dat rustige ritme merk ik dat ik chaotischer ben dan normaal: ga ik nu afwassen of moeten de lichtknopjes worden gedesinfecteerd? Of zal ik eerst de boodschappen opruimen. Wanneer begin je de kastjes voor Pesach schoon te maken? O jee, die pan brandt aan … Het begint nodig te worden lijstjes samen te stellen met wat ik moet doen. Vooral omdat het volgen van het nieuws op internet een onevenredig gedeelte van de dag in beslag neemt. En dan heb ik het als alleenstaande nog gemakkelijk – je zal toch maar weken opgehokt zitten met je kinderen en eventuele partner. De hotline voor huiselijk geweld krijgt veel meer telefoontjes dan gewoonlijk; een contactpersoon van de WIZO spreekt van “een tsunami” aan meldingen. De Blijf Van Mijn Lijf huizen in Israël zitten daardoor voor negentig procent vol, want ook vrouwen die van plan waren deze schuilplekken te verlaten, blíjven er nu, vanwege de coronacrisis.
De bussen en treinen zijn trouwens niet stilgelegd, zoals ik de vorige keer verkeerd schreef – wel wordt er beperkt gereden, ’s ochtends vroeg en ’s avonds laat niet meer. Een totale stop zou nog in de planning kunnen zitten.
Volgende week – be ezrat Hasjem zal ik maar zeggen – meer over de messianistische verwachtingen die door deze virusuitbraak uit allerlei richtingen, van traditionele rabbijnen tot een new age-achtige chassidische groepering, worden gehoord.
