Vrijdagochtend 7 september ben ik naar de Oude Stad gegaan om de situatie te bekijken. Eerst naar de Damascus Gate gelopen. Daar was ontzettend veel politie, met busjes, met paarden, nog nooit zoveel ‘blauw’ bij elkaar gezien. De sfeer was gespannen. Je moest door hekken, enige jongeren werden niet doorgelaten. Ik, als vrouw van middelbare leeftijd, wel.
Vanaf de Damascus Gate door de drukke Arabische sjoek naar de Kotel gelopen. Veel politie op de hoeken van straatjes en steegjes. Ik kwam langs een tentje met de TV aan, beelden van een in het wit geklede imam die zo op het gehoor vrij opruiend schreeuwde, maar ik versta geen Arabisch, dus misschien praat hij altijd zo. Wel veel Allahoe Achbar, maar ja, dat betekent gewoon G’d is Groot, dat vinden wij Joden ook (al heeft het helaas door zelfmoordaanslagen een heel nare associatie gekregen).
Ik nam een foto van op de grond zittende Arabische vrouwen die daarop afwerende gebaren maakten, spijt er van dat ik ze niet eerst om toestemming had gevraagd. Bij de Kotel galmde het door luidsprekers tientallen malen versterkte geluid uit de moskee over de Plaza, dat klonk niet prettig. Maar op de Plaza zelf was het vredig en voelde de energie heel goed. Even een gebed om vrede bij de Klaagmuur gezegd. Ben weer teruggelopen tot een uitkijkpunt vanwaar je de Muur en het terrein erboven goed kunt zien. Heb daar tien minuten rustig staan kijken en foto's genomen. Daarna weer terug door de sjoek. Bij een Arabisch koffie- en theehuis, waar boven de bar een foto van de Rotskoepel hing, een glas thee-met-nana gedronken. En weer terug naar de Damascus Gate. Onderweg zag ik een paar soldaten waarvan er een grimmig keek naar een Arabische vrouw die op de grond zat te bedelen. Ik aaide hem zachtjes over zijn arm en zei: "don't be afraid, it's okay" en kreeg een warme glimlach terug. Buiten de Damascus Gate was al veel minder politie; de dienst in Al Aqsa was afgelopen, denk ik. Ik nam een foto van zwaarbepakte agenten met knuppels die zaten te wachten tot ze naar huis konden gaan. Er stonden een stuk of drie, vier cameraploegen die Arabieren aan het interviewen waren.
Dat het zo rustig was bij de Kotel kwam duidelijk door de 1.300 man (en vrouw) politie die bleken te zijn ingezet om te voorkomen dat massa’s Palestijnse jongeren naar de Al Aqsa moskee zouden optrekken. Alleen 35-plussers mochten er door.
Na de relatief rustige vrijdag ging het weer mis. In Tel Aviv werd een 20-jarige soldaat, Almog Shiloni, bij een aanslag zo zwaar gewond dat hij in het ziekenhuis alsnog bezweek. Bij een aanslag op de Westbank werd de 26-jarige Dahlia Lemkos uit Tekoa doodgestoken. Er wordt nu algemeen over de ‘Derde Intifada’ gesproken. De lont in het kruitvat werd mijns inziens aangestoken door de messianistische Joden die coûte-que-coûte op de Tempelberg willen bidden, en door de opruiende toespraken van Mahmoud Abbas die de Palestijnen opriep de Joden “op alle mogelijke manieren” tegen te houden, want “het is onze Al Aqsa en de Joden ontheiligen de plek met hun aanwezigheid.”
Wee het religieuze fanatisme aan beide zijden.
