De laatste dagen zijn koud en regenachtig in Jeruzalem; er waait een snerpend koude wind. De foto´s van ontvoerde gijzelaars laten door de regen los van de vermoeide borden. Op sommige foto´s staat זץ geschreven voor (zichrono livracha*, op andere הביתה, (weer) thuis.
De familieleden van de gijzelaars zijn niet langer georganiseerd in één grote beweging. Naast de grootste, progressieve groep, onder wie zowel (gematigd) religieuze als seculiere Israëli´s die zich onder de banier van Bring Them Home Now iedere motsaé sjabbat (zaterdagavond) met tienduizenden verzamelen op het Plein van de Gijzelaars in het centrum van Tel Aviv, is het Tikva Forum opgericht (tikva = hoop), een rechts-conservatieve groep, van voornamelijk regeringsgezinde burgers, wier prioriteit het lot van heel Am Jisraeel is, boven het lot van hun ontvoerde familieleden.
Al lijden ze door het gemis van hun geliefden, leden van Tikva zijn ervan overtuigd dat alleen militaire druk op Hamas zal leiden tot vrijlating van alle gevangenen. Ze zijn tegen een wapenstilstand, waarvan Hamas alleen maar gebruik zal maken om de eigen militaire positie te versterken. De eis van de familieleden van gijzelaars en vermiste personen om de gevangenen NU vrij te krijgen schaadt volgens Tikva Forum de zaak van de gijzelaars, omdat het Hamas aanmoedigt de prijs die ze vragen te verhogen. Ik heb al eerder op mijn Facebook tijdlijn een berichtje gekregen van een Israëlische kennis die beschreef hoe zij, als haar kind zou worden ontvoerd, zou huilen en schreeuwen en de regering zou smeken om iedere terrorist vrij te laten als zij haar kind maar terug zou krijgen – maar dat de autoriteiten dan hopelijk niet naar haar zouden luisteren.
Zojuist heb ik op mijn computer een aangrijpend kort filmpje gezien, gemaakt door Eli Katzoff, met de titel: 12 Hours. Hij filmt Einav Zangkauker, de moeder van Matan, die op 7 oktober werd ontvoerd door Hamas en sindsdien ergens in Gaza gevangen zit.
Matans vermagerde, uitgeputte moeder is vanaf die datum de straat opgegaan en eist van de Israëlische regering dat ze meer doen om haar zoon, en alle gekidnapte Israëli´s, thuis te brengen. Het is hartbrekend om haar gedurende een avond en een nacht tot aan de ochtend in Tel Aviv te zien staan langs de snelweg, samen met andere activisten, die borden vasthouden met de foto´s van Matan en andere ontvoerde geliefden, in een poging om steun te krijgen van automobilisten. En vooral om onder de aandacht te brengen dat de tijd dringt, dat van de 135 gevangenen die niet voldoende voedsel krijgen en geen benodigde medicijnen, er waarschijnlijk 84 al niet meer in leven zijn.
Einav heeft samen met andere familieleden Netanyahu verschillende keren gesproken, maar ze heeft geen vertrouwen meer in de regering, die belooft dat ze 'alles zullen doen' om de gijzelaars vrij te krijgen, zonder dat het tot nu toe resultaat oplevert. Daarom doet ze het enige dat haar overblijft, in de kou en de regen demonstreren dat ze haar zoon mist en hem terug wil. Ze zegt dat ze niet veel langer zo kan doorgaan, ze eet niet meer, ze slaapt niet meer, ze lijkt alleen door een sigaret nog op de been te blijven. "Het enige dat ik wil is dat ik weer in mijn keuken samen met Matan sta te koken" en ze begint eindelijk te huilen.
Dinsdag 19 februari werd een door de Arabische landen gesteunde resolutie voor een onmiddellijk staakt-het-vuren ingediend bij de Veiligheidsraad; 13 van de 15 leden stemden voor, Engeland onthield zich van stemming en de VS spraken een veto uit. Waarschijnlijk omdat de VS zelf een voorstel opstelt, een oproep tot een tijdelijk staakt-het-vuren, gekoppeld aan het vrijlaten van alle Israëlische gevangenen, en het staken van alle beperkingen op de aanvoer van humanitaire hulp.
Of er echt een tijdelijke wapenstilstand komt hangt af van Netanjahoe, die daar helemaal geen zin in heeft. Het zou hem de steun van de extreemrechtse partijen in zijn coalitie kunnen kosten. Minister van Settlers (Financiën) Smotrich heeft al laten weten dat wat hem betreft het terughalen van de gijzelaars niet het belangrijkste is, de vernietiging van Hamas gaat boven alles.
Eli Albag, vader van de achttienjarige Lili Albag, die sinds haar ontvoering op 7 oktober nog steeds in Gaza op een onbekende plek wordt vastgehouden, reageerde bij een protestdemonstratie bij het militaire hoofdkwartier in Tel Aviv emotioneel op Smotrich: "Laten ze jouw kinderen maar eens kidnappen, dan ga ik op straat schreeuwen dat dat niet het belangrijkste is. Dan pas heb je het recht om je mond open te doen!" Hij riep de Israëlische bevolking op om de straat op te gaan: "want vandaag zijn wij de pineut en morgen zijn jullie het."
