Motsaé Sjabbat waren B. en ik bij de (voorlopig) laatste demonstratie op Balfourstreet, bij de ambtswoning van Netanjahoe. Er heerste een uitgelaten sfeer, met trommels, toeters, veel verklede mensen, veel lawaai, "Yalla, Bibi Go Home!" Het leek wel carnaval of Poerim.
Veel mensen met de zwarte T-shirts waarop het woord Lech!, waarmee Netanjahoe werd opgeroepen te vertrekken. Een groep gekleed in glimmende rozerode, Grieks aandoende tunieken en gewaden, waarschijnlijk gay, verkondigde dat de toekomst roze – of rooskleurig? – was. Er waren demonstranten van alle leeftijden maar ik zag weinig uiterlijk religieuze mensen, weinig keppels of lange rokken.
Diezelfde avond drong de waarschijnlijk nieuwe premier, Naftali Bennett, er bij de demonstranten op aan om "de eer van de aftredende minister-president te respecteren."
Netanjahoe toont zich een erg kinderachtige verliezer. In alle toonaarden laat hij, net als zijn grote vriend Trump, weten dat de nieuwe regering berust op fraude en kiezersbedrog en belooft hij er als oppositieleider alles aan te doen om die regering zo snel mogelijk te doen vallen. Terwijl Bennett – nog voor de beëdiging van de nieuwe regering – de Knesset toespreekt, wordt hij aan een stuk door onderbroken door schreeuwers van Likoed en andere partijen uit de oppositie, een beschamende vertoning.
Bennett begint zijn rede met het bedanken van Netanjahoe voor alles wat hij gedurende vele jaren voor de staat Israël heeft gedaan; daarna gaat hij verder met alles dat er de laatste paar jaar is misgegaan, en wijst hij vooral op de enorme verdeeldheid onder de bevolking. Hij presenteert de prioriteiten van de nieuwe coalitie en spreekt verzoenende woorden uit naar de ultraorthodoxe partijen, die niet zullen worden vergeten. En belangrijk: hij kondigt de instelling van een staatscommissie aan, op initiatief van Benny Gantz, om onderzoek te doen naar het hoe en waarom van de ramp in Meron. (Afgelopen april, toen bij de jaarlijkse pelgrimage naar het graf van rabbijn Sjimon Bar Jochai in het gedrang 45 mensen, waaronder kinderen, omkwamen.)
Na Bennett zou Yair Lapid, minister van Buitenlandse Zaken en de geestelijk vader van deze coalitie, een rede houden, maar vanwege de voortdurende hecklers spreekt hij die niet uit, en zegt hij alleen maar dat het gedrag van deze Knessetleden van de aftredende regering bewijst hoe nodig het is dat zij worden vervangen. (Zijn toespraak is in het Engels nog digitaal te vinden bij The Times of Israel.)
Maandag 14 juni handelt Netanjahoe de overdracht van de regering af in een uurtje en neemt hij geen deel aan de traditionele openbare ceremonie waarbij de uitgaande premier met een handdruk en een toast op zijn opvolger, het stokje officieel overdraagt. Hoe kinderachtig kun je zijn. Ook zijn er nog geen verhuiswagens verschenen bij de ambtswoning in Balfourstreet. Bennett was van plan om met zijn gezin in Ra'anana, een welgestelde voorstad van Tel Aviv, te blijven wonen en Balfourstreet alleen als werkadres te gebruiken, maar misschien is dat niet mogelijk vanwege veiligheidseisen. In ieder geval duurde de verhuizing van het echtpaar Netanjahoe voor de intrek van de nieuwe premier Ehoed Barak in 1999 zo´n zes weken, volgens geruchten doordat de dame des huizes ieder theekopje en schoteltje apart in bubble wrap (noppenfolie) liet verpakken … De bereidwilligheid om de regeringswisseling zo snel en soepel mogelijk te laten verlopen lijkt ook nu niet al te groot – de speciaal beveiligde rode telefoon(lijn) voor de nieuwe premier is bijvoorbeeld nog niet geïnstalleerd in Bennetts voorlopige woning in Ra'anana.
Bennett is de eerste orthodoxe minister president van Israël. Maandagochtend verscheen er een foto waarop hij met tefillin (gebedsriemen) om de arm en het voorhoofd zijn ochtendgebeden uitspreekt. Op een tweede foto is Lapid, die na twee jaar premier zal worden als de regering het zo lang uithoudt, te zien met zíjn ochtendritueel, een kop koffie. Twee heel verschillende mannen, die samen een regering van heel verschillende soorten Joden en één conservatieve islamitische Arabier hebben gevormd – een afspiegeling van de pluriforme Israëlische maatschappij, zij het zonder de ultraorthodoxen.
Spannende tijden.
